Comfortabel wereldje verbeteren op Welcome To The Village.
Achtergrond
”We zien Welcome to The Village als een tijdelijke mini-maatschappij. Daar vinden we het belangrijk dat de dingen logisch en slim geregeld worden. Dus dromen we hardop over hoe ons festival er in de toekomst uit moet zien. Dan is het fossielvrij, bestaat er geen afval meer en weten we precies waar ons voedsel vandaan komt. En als die droom op ons festival werkelijkheid wordt, dan kan het ook in de echte maatschappij werken.”
Het zijn woorden opgetekend uit de mond van Sjoerd Bootsma – gulzige blik, woeste baard, en artistiek directeur van Welcome To The Village. Dit jaar trekken wij van 15 tot 17 juli voor het eerst volledig noordwaarts in Nederland om van dat festival verslag uit te brengen. Nabij Leeuwarden gelegen, belooft het een feest te worden op milieubewuste, kleine schaal door serieus om te springen met sociaal en dierlijk welzijn. Destijds, in 2013, was het juist ontsproten uit een soort maximalisatie van het plaatselijke poppodium Asteriks. Inmiddels heeft Welcome To The Village die geboorteplek qua naamsbekendheid ruimschoots overvleugeld. Dit jaar zal de vierde editie plaatsvinden. Op het moment van schrijven zijn de zaterdagtickets reeds uitverkocht, en het ziet er naar uit dat er ook met het aanschaffen van passe-partouts niet lang meer gewacht zal kunnen worden.
Waar veel festivals er qua duurzaam ondernemen vaak niet meer dan goede bedoelingen op nahouden, daar springt Welcome To The Village eruit, door deze morele verantwoordelijkheid expliciet te benoemen en daden bij woorden te voegen. Briljant idee: bokkenvlees op het festivalmenu plaatsen. Anno 2016 zijn bokjes het afval van de West-Europese geitenkaasindustrie: de dieren worden per vrachtwagen naar Spanje gereden waar het vlees als delicatesse wordt gezien.
We reizen kortom af naar wat ogenschijnlijk de meest idyllische variant is van festivals nieuwe stijl. Goed eten, samenwerkingen met ngo's en lokale middenstand, een theaterprogramma, en daadkrachtig milieubewustzijn zijn bepaald geen zeldzaamheid meer op de weide.
En hoe zit het met de muziek? Enkele tips voor lezers die overwegen hun leven te zullen beteren, al zij het voor slechts één weekend.
Canshaker Pi
Niemand minder dan Stephen Malkmus bood naar verluidt zijn diensten aan om het aanstaande debuut van dit piepjonge Amsterdamse viertal te produceren. Dat schept toch bepaalde verwachtingen voor later dit jaar. De voortekenen waren trouwens al gunstig. Niet alleen in de vorm van de op onze burelen grijs gedraaide single Looking For Love (On Ibiza), maar ook omdat zanger/gitarist Willem Smit in de gedaante van Canshaker Pi sterk gegroeid is ten opzichte van zijn vorige band, Palio Superspeed Donkey. Verder terugspoelend: hij is een nakomeling van de enige echte John Cees Smit, die we nog kennen als frontman van het geweldige Scram C Baby.
Die Nerven
Dit Duitstalige postpunktrio uit Stuttgart bewees de afgelopen jaren al enkele malen uitstekend bij machte nietsvermoedende festivalbezoekers de stuipen op het lijf te jagen / om hun vinger te winden (streep door wat niet van toepassing is). Hun vorige plaat 'OUT' schopte het in 2015 bovendien tot het eindejaarslijstje van uw dienstdoende verslaggever. Waar de groep zich in de studio tamelijk serieus neemt – en terecht, want met een verfrissend, ambitieus album als resultaat – legt het live vaak een nogal wrang gevoel voor humor aan de dag. Giftige, maar uiterst spannende band voor liefhebbers van Sonic Youth, McLusky en, welja, Rammstein.
Bismuth + Serchio Bathing-party
Welcome To The Village onderhoudt warme banden met verschillende Europese scenes. Daaruit vloeit deze samenwerking tussen het Nederlandse, experimentele noiseduo Bismuth en de Engelse spoken wordartiest Serchio Bathing-party voort. Ons werd verzekerd dat er niet tot nauwelijks is gerepeteerd en dat we ons kunnen laven aan “Ware Improvisatie” op de zondagnamiddag. Hartstikke fijn, want Yuri Landman en Arnold van de Velde zullen allicht wel weer een nieuw instrument hebben gebouwd, en Serchio Bathing-party verdient alleen omwille van zijn naam (een verwijzing naar de ‘Goddelijke Komedie’ van Dante) het voordeel van de twijfel.
Chouk Bwa Libète
We lezen dat "stam van de boom van de vrijheid" de vrije vertaling is van deze bandnaam. De groep maakt traditionele en heerlijk swingende, Haïtiaanse rootsmuziek, Daarbij komt weinig meer kijken dan zang, percussie en een occasionele lanbi - een hoornschelp, waarmee Haïtiaanse slaven vroeger tot de strijd werden geroepen. Sinds het grote publiek door Arcade Fire enkele jaren geleden al voorzichtig in de Haïtiaanse muziek werd geïntroduceerd, is de doortocht van Choul Bwa Libète een optreden om reikhalzend naar uit te kijken. Wellicht iets te vroeg op de avond om de dansvloer helemaal los te laten gaan, maar dat kunnen we ook zomaar eens onderschatten.
Tjing Tjing
Eindelijk staan Roos Rebergen en Andre Manuel dan eens samen op de bühne. De twee singer/songwriters, die allebei zijn geboren en getogen in het oosten van Nederland, kwamen in 2015 bij elkaar om nieuw materiaal te schrijven. Dat wordt op een nader te bepalen moment in 2016 nog fysiek aan de man gebracht, maar gelukkig is de tour alvast gepland. Eerste single Ik Ben Het Weer is de ideale soundtrack bij een verregende zomer en stemt nieuwsgierig naar de rest van het werk, maar ook klassiekers uit hun beider oeuvre zullen op de setlist prijken.