#Claustrofobisch - Talking Heads - Drugs (1979)

Een week lang broeierig claustrofobisch straffe nummers; die elke keer opnieuw beklemmend werken en recht naar de strot grijpen.

Al ettelijke malen langs dit kanaal geopperd dat 'Remain In Light' een absolute hoogvlieger is in het legioen der Classic Albums, maar er zitten meer pratendehoofdenplaten op de hielen: '’77', 'More Songs About Buildings And Food', 'Speaking In Tongues', 'Stop Making Sense' en misschien wel de meest donkere, gitzwarte (letterlijk en figuurlijk) plaat 'Fear Of Music'. Daar putten we vandaag een beklemmend moment uit in de vorm van Drugs.

Voorman David Byrne was nooit "into drugs", maar was als hobbysocioloog wel geboeid door de effecten die het had op gebruikers. Hij velt hier geen oordeel, maar onderzoekt de geest onder invloed. Hij noemde het zijn psychedelische song in de New Musical Express: "I like those sixties numbers where they try and describe the experience... They're stupid. There's a big resurgence of acid in Paris apparently. The people from the disco where we played go on huge acid binges, hiring trains and stuff. That's a little intense for me."

Alvorens het nummer werd opgenomen voor 'Fear Of Music', ging het live als Electricity door het leven. Het was de tweede plaat van Talking Heads met Brian Eno, die quasi als vijfde lid fungeerde en hen voortdurende pushte om grenzen te verleggen. Om de stem van Byrne een uitgeput karakter te verlenen, liet Eno Byrne ter plaatse joggen. Dat werd trouwens ook ééen van de karakteristieken van zijn podiumstrapatsen, zoals later ook te zien viel in de superbe concertfilm 'Stop Making Sense' uit 1984.

Griezelig goed, akelig straf nummer.