#Claustrofobisch - A Certain Ratio - Below The Canal (1982)

Een week lang broeierig claustrofobisch straffe nummers; die elke keer opnieuw beklemmend werken en recht naar de strot grijpen.

Postpunkpioniers waren A Certain Ratio. Vandaag nog altijd actief en met 'Sextet' uit 1982 makers van een hele bijzondere: de Britse 'Remain In Light', even spannend, dreigend en onheilspellend, maar zonder de hit die Talking Heads wel hadden met Once In A Lifetime. Desalniettemin ging het dak eraf, toen Luc Janssen dit voor ons speelde in het majestueuze Domino Deel 2 op zaterdagavond.

Een nummer één in de UK Independent Charts, hetgeen geen sinecure was voor een donkere, onheilspellende plaat, een kenmerk dat producer Martin Hannett kan aangewreven worden. Ze klinkt vandaag nog altijd even onheilspellend en tijdloos of zoals Pitchfork terecht stelt: “It still sounds like no other record: either that era's creepiest, boggiest dance album or its funkiest smear of brittle art-noise;”

En om even voort te gaan op de 'Remain In Light(-vergelijking: dat was niet geheel toevallig, want de groepen kenden elkaar. Ze tourden samen en hebben elkaar wellicht beïnvloed. Drummer Donald Johnson: "David Byrne stood at the side of the stage watching us every night. And lo and behold then they did [the much more funk-based] 'Remain In Light'.” Gitarist-trompettist Martin Moscrop: “But they influenced us as well. You can’t help but be influenced by bands you play with, like we were by The Pop Group. Talking Heads were really nice to us: gave us full use of the PA, lights, even a tuner, which was a first for us.”

Lange, creepy instrumental, dit Below The Canal aan het einde van de plaat. Griezelig goed, akelig straf nummer.