Claudio Momberg aka Taurus
Achtergrond
Soms werpt het trage proces van een groepsplaat onverwachte vruchten af: omdat het tweede album 'Discoveries' van de Chileense progband Seti maar niet opschoot, vond toetsenist Claudio Momberg de tijd rijp om zijn soloproject Taurus waar te maken. En het is een aangename verrassing geworden.
Hij schreef op basis van wat stukjes en restjes een vierentwintig minuten durende orkestrale beweging (op synths) die zo vloeiend klinkt dat de naam Air voor de hand ligt. Twee boeiende instrumentale albums zouden weldra ontkiemen met als ondertitel ‘Seti Related Search No.I’. Solowerk als onderzoeksterrein voor de moedergroep. Waarom ook niet?
Toch zijn ‘Dimensions’ en ‘Impressions’ geen klassieke albums in de echte zin van het woord. Mombergs aanpak doet omwille van de interactie met gitaar of drums aan Mike Oldfield denken, maar dan met veel meer toetsen. En wat meer is: Momberg maakt muziek die meer intrigeert dan een gemiddeld soloalbum van Rick Wakeman. Of is dat een heiligschennisplegende uitspraak?
Omdat Air enkel met wat elektrische gitaar doorsneden wordt en de percussie beperkt blijft tot de finale, begon Momberg met wat de tweede beweging voor ‘Dimensions’ zou worden. In Structures klinken de toetsen gevarieerder (ook klavecimbel en grand piano) en is een belangrijker rol voor drums en gitaren voorzien. Hierdoor klinkt de muziek meteen veel proggier.
Ok, Structures neigt wat naar langdradigheid, maar na elf minuten krijgt het stuk een verrassende draai die uitmondt in een lekkere moogsolo. Derde beweging Solids klinkt nog ritmischer en introduceert het hammondorgel, waardoor ‘Dimensions’ even een rockplaat wordt. Maar de fraaie afsluiter Tension gaat met zijn gitaararpeggio’s weer een heel andere, akoestische kant uit.
‘Impressions’, het andere album van deze tweeling, biedt meer muzikale variatie. Gezien de tien diverse bewegingen stond de multi-instrumentalist nu voor een grotere uitdaging. In Iron zijn het de pijporgelakkoorden die meteen de sfeer bepalen. Het bij een mars aanleunende Protocols voert de spanning verder op, tot ze gebroken en geherdefinieerd wordt in het pianostuk Hammers.
Horizon werd geschreven in barokke stijl, met een mooi contrapunt waarop diverse melodieën zich ontwikkelen. Hybrids en Dirac halen hun inspiratie uit de etnische hoek. Na een intro waarin koralen en orkestrale klanken gecombineerd worden, gaat Weights de rockrichting uit met een lekker scheurende hammond. Voor Breeze vond de componist zijn mosterd bij Tony Banks (Genesis).
Omdat niets menselijks hem vreemd is, droeg Momberg Phoenix II op aan de drieëndertig ‘helden’ die vorig jaar de mijnramp in Chili overleefden. Elektrische gitaar en moogsynthesizer zijn metaforisch voor de vogel die uit zijn as verrijst. Na de op Star Trek gebaseerde uitsmijter Borgan is het duidelijk dat de progwereld met Claudio Momberg opnieuw een rijzende ster mag omarmen.
'Dimensions' (2010) en 'Impressions' (2011) zijn verschenen bij Mylodon Records.
12 juli 2011