#ChrisWhitleyWeek - Indian Summer (1998)

Hoewel we vertrouwd menen te zijn met zijn catalogus van de Amerikaanse Gentenaar Chris Whitley, vind je nogal wat fantastische optredens op het wereldwijde net. Het bewijs dat de man een onwaarschijnlijke impact maakte met zijn werk, dat toch in de grootste Amerikaanse shows mocht passeren. Zelfs de ‘zogezegde’ moeilijke plaat, het onwaarschijnlijke ‘Din Of Ecstasy’ mocht zomaar op antenne in de VS. Reden genoeg om verder te graven.

In 1998 ging Chris Whitley ook op plaat helemaal terug naar de buskerroots, want de vierde studioplaat 'Dirt Floor' is enkel Whitley, een banjo, een gitaar en een footstomp. Het is een wonderlijk uitgekleed album, dat perfect synchroon loopt met de sombere geest van de songs die gitzwart doch ijzersterk zijn. In een productie van Craig Street (Norah Jones, John Henry, Bettye LaVette, K.D. Lang, Me’Shell NdegéOcello) die hem live voor een tweetrack analoge recorder zijn gang liet gaan. Ondanks de Spartaanse manier van werken ontving 'Dirt Floor' opnieuw de goede kritieken van de eerste dagen.

Hier speelt hij Indian Summer in CBGB’s in New York in juni 1998: “I beg / Indian summer I need some return / so hard to get warm now / and so easy to get burned / down on the pavement the laws are learned / it's so hard to get warm where / it's so easy to get burned"