#ChrisWhitleyWeek - Big Sky Country (1991)

#ChrisWhitleyWeek - Big Sky Country (1991)

Hoewel we vertrouwd menen te zijn met zijn catalogus van de Amerikaanse Gentenaar Chris Whitley, vind je nogal wat fantastische optredens op het wereldwijde net. Het bewijs dat de man een onwaarschijnlijke impact maakte met zijn werk, dat toch in de grootste Amerikaanse shows mocht passeren. Zelfs de ‘zogezegde’ moeilijke plaat, het onwaarschijnlijke ‘Din Of Ecstasy’ mocht zomaar op antenne in de VS. Reden genoeg om verder te graven.

Aan het eind van 1991 had Chris Whitley in de Verenigde Staten en Canada getourd met Tom Petty & the Heartbreakers en waren ze zeer goed gerodeerd. Ze passeerden ook in de Arsenio Hall Show, alwaar co-presentator Sinbad toegeeft maar liefst acht shows gezien te hebben van de tour.

Big Sky Country komt er in optima forma aan bod. Alleen klinken de orgelpartijen niet helemaal in sync, alsof de band op de Sinksenfoor in de schietkraam speelde. Maar zelfs dat krijgt het nummer niet kapot. Het was dan ook de meest succesvolle single uit 'Living With The Law' en haalde zelfs een vijfendertigste plaats in de Billboard Mainstream Rock Charts.

Whitley doet het op zijn National-gitaar, model Triolian 1931, die de plaat de specifieke kleur meegeeft. Big Sky Country is een sfeerschets van zijn native Houston,Texas, van waaruit hij met zijn moeder het hele zuid-westen doorkruiste (zijn ouders scheidden toen hij elf was) om in een blokhut in Vermont te eindigen, waar hij op zijn vijftiende, geïnspireerd door CCR, Johnny Winter en Jimi Hendrix, gitaar begon te spelen en later ook slide.

Een jaar voor hij afstudeerde, verhuisde hij naar New York om te buskeren waarna hij door een fan, de Belg Dirk Vandewiele, die een reisbureau bezat, aangeraden werd om naar Europa en België te verkassen, alwaar hij in Gent zijn vrouw Helène Gevaert vond en met zijn groep A Noh Rodeo een mix van funk, rock en blues beleed met één mini-lp' Cool ’N Groovy', in 1986 waarna hij in 1990 terugkeerde naar New York, waar hij opgemerkt werd door Daniel Lanois met het gekende gevolg.

9 december 2020
Patrick Van Gestel