Christopher Green

Achtergrond

Tim Knol en Stevie Ann zijn ondertussen bekende namen bij liefhebbers van rootsrock en country in Nederland. En daar zou Christopher Green ook graag bij geraken. Stilaan lukt dat ook. Zo mocht de band de laatste editie van Pinkpop openen.

Christopher Green begon als singer-songwriterproject van de 26-jarige Chris Verheijen. Hij nam solo deel aan de eerste editie van het programma ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’. Maar al snel omringde Verheijen zich met een vijfkoppige band, die mee op tournee mocht als support van Stevie Ann, de wedstrijd 'Nu Of Nooit' won en in eigen gouw Pinkpop aftrapte.

Op het debuut ‘Carnival Of Rust’ van eind 2012 wisselt Christopher Green frisse Americana af met iets ruigere rootsrock. In z’n bio laat hij graag de namen Dylan, Pette en Tweedy vallen. Dat is wat nog wat te hoog gegrepen is, maar het getuigt wel van gezonde ambitie.

Single Dark Horizon sluit het album af. Daarop klinkt Christopher Green nog het meest als singer-songwriter, terwijl de band op de meeste andere nummers  voor een mooi vol geluid zorgt.

Naar aanleiding van Pinkpop trakteerde Christopher Green de fans op een naamloze ep met vijf tracks, waarvan er vier volwaardige songs zijn. Losing Game grijpt de luisteraar meteen beet met leuke riffs, een sterk refrein en speelse drumpartijen.

Op Still Running legt Verheijen veel emotie in zijn rauwe stemgeluid. En in het begin van de song bedeelt hij een hoofdrol toe aan de akoestische gitaar. Daarmee onderstreept Green de invloed van Dylan. Om daarna richting Wilco op te schuiven. Imposter opent dan weer verrassend met een vervormd orgeltje en effecten op de stem van Verheijen.

En ook nu weer wordt akoestisch afgesloten. Last Train To Nowhere is mooi op zich, maar haalt wel de vaart uit de ep. Die bevat trouwens nog een vijfde, titelloze track van iets meer dan een minuut. Maar dat is eigenlijk een reprise van Imposter. Wat daarvan de bedoeling van is? We weten het niet precies.

Christopher Green barst van potentie en zou wel eens kunnen uitgroeien tot onze favoriete noorderbuur. Maar voor hij echt een geloofwaardige bard wordt die liedjes vol levenslessen schrijft, raden we hem toch een trip aan langs groezelige bars in stinkende steegjes.