#CestDuNile - Chic - ’Le Freak (1978)

#CestDuNile - Chic - ’Le Freak (1978)

In 1978 dachten we bij het horen van Le Freak”: “Leuk nummertje voor een eendagsvlieg". Maar het is een hoogvlieger gebleven, Nile Rodgers en zijn Chic.  We hadden ook nooit kunnen vermoeden dat er in de man naast een begenadigd gitarist ook nog een compleet en übersuccesvol producer schuilde. Reden genoeg om een week lang de schijnwerpers te zetten op de muzikale strapatsen van Nile Gregory Rodgers Jr. (°1952).

Herfst 1978 en we zitten in ons tienerkamertje in Waterloos met de vingers aan de knoppen van de cassetterecorder om de nieuwste muziekjes te tapen van de Amerikaanse soldatenzender ergens net over de Nederlandse en/of Duitse grens. Elke bron van nieuwe muziekjes was een belangrijke bron in die tijden, lang, lang voor het wereldwijde web. Vandaar dat het belangrijk was dat de radio-dj zijn klep hield en niet door de intro heen taterde, hetgeen heel belangrijk was bij de nieuwste discohype met het hoogst aantrekkelijke “One, two…Aaaaaaaaaaah Freak Out!”. Het kostte ons liefst vier pogingen, gespreid over evenveel dagen om het nummer te pakken te krijgen zonder dat de dj door de hoogst vermakelijke intro paradeerde. Moeilijk zeggen hoe vaak die cassetjes daarna door de kamer schalden maar Le Freak was inderdaad zeer, euhm … Chic. Het was warm, het klonk nieuw, het was majeur fun en opwindend op een vreemde manier. 

Al snel leerden we - Joepie was onze bron - dat het genie vooral in de tandem van gitarist Nile Rodgers en bassist Bernard Edwards lag. Nog later vernamen we dat de weigering om hen in een nachtclub binnen te laten (waar nota benen eerste hit Dance, Dance, Dance (Yowsah, Yowsah, Yowsah) speelde) de bron was voor Le Freak. Nile Rodgers: “It was New Year's Eve, 1977, and we were invited to Studio 54, a very popular club in New York City where many celebrities and trendsetters were known to hang out. A singer named Grace Jones wanted us to do some production work for her, and asked us to come down to the club as her guest. When we got there, we were not on the list, and couldn't convince the doorman that we were the group Chic. All dressed up and nowhere to go on New Year's Eve, we left and started writing this song as a reply to the doorman. We called it F--k Off, but when we decided to record it, Bernard wasn't comfortable with the cursing, so we tried it as Freak Off. That title sounded lame, but when we made the opening lines "Aaaahh Freak Out!" instead of "Aaaahh F--k Off!", we came up with a better title: Le Freak." 

De samenwerking met Grace Jones kwam er niet, maar veel later, in 1986, tekende Rodgers voor haar comebackplaat.  Le Freak was een bom, een hit die zes weken op nummer één stond in Amerika. En de distributie van de single werd op een bepaald moment zelfs on hold gezet om de verkoop van de lp te stimuleren. Desondanks was het de best verkopende single ooit voor het Atlantic label met dertien miljoen stuks wereldwijd, waarvan twee miljoen in Amerika.  Het was ook de eerste single in de geschiedenis van de Billboardlijst, die tot tweemaal van de eerste plaats daalde om terug te keren naar de toppositie.

Aan Big Issue verklaarde Rodgers dat hij wist dat Le Freak een monsterhit ging worden, maar dat de platenfirma de song initieel haatte: "By the time the song ended, after about seven and a half minutes, we'd cleared the conference room. We were just sitting there by ourselves - myself, Bernard Edwards and our attorney. Everybody else was outside trying to figure out how to tell us how much the song sucked, and wondering did we have anything else on the album that was better." 

22 maart 2021
Laurens Leurs