Cave In - 'Jupiter'

We zien met regelmaat speciale heruitgaves passeren. En het is aan de muziekfan om het kaf van het koren te scheiden. Maar als Cave In met een reissue op de proppen komt, schuiven we meteen naar het puntje van onze stoel. 'Jupiter' was het tweede album van de band uit Boston en mag zowaar al vijfentwintig kaarsjes uitblazen. Dus meer dan ooit een reden om dit album eens goed in de verf te zetten. 

'Jupiter' werd uitgebracht in de zomer van 2000 en - interessant - het markeerde een verandering in de stijl van Cave In. Van het hardcoregeluid ging het over in experimenteren met space- en psychedelische rock. Wat we vijfentwintig jaar geleden nog niet wisten, is dat dit album een blauwdruk zou worden voor de toekomst van Cave In. Stephen Brodsky wist maar al te goed waar hij met Cave In heen wou. Hij gaf onlangs nog extra duiding: "Ergens eind jaren negentig had ik een idee: een plaat maken met de naam 'Jupiter', de grootste planeet in ons zonnestelsel, maar eigenlijk ook een mislukte ster. Die combinatie was meer dan voldoende voor inspiratie. Bovendien was de combinatie van de mensen in onze band de uitgelezen groep om een ​​nieuw pad te volgen. En dat pad gingen we op, luid en trots!"

De muziekspecialisten hadden het er moeilijk mee. Als je er de Amerikaanse reviews op na leest, wordt er gesproken over alternatieve rock, postrock, spacerock, progressieve rock en posthardcore. En vooral de breuk met het punk-/hardcoreverhaal uit de beginjaren van Cave In. Misschien dat het label er daarom voor koos om aan de cd-versie een live schijfje toe te voegen, om wel degelijk te bewijzen dat ze de roots niet helemaal verloochenden. Want live schoot de band wel degelijk nog uit de sloffen. Zoals ze dat nu ook nog altijd doen. Een meerwaarde op dat live schijfje is de Led Zeppelin-cover Dazed And Confused, waarin Brodsky zowel zijn beste Robert Plant als Jimmy Page bovenhaalt. Het moge duidelijk zijn dat Stephen Brodsky zich niet in een muzikaal keurslijf wil laten stoppen. Zo zagen we hem enkele jaren geleden op tour met Quicksand. En sinds de komst van bassist Nate Newton (Converge, Doomriders) klinkt de band heftiger dan ooit tevoren. 

Dat er buiten Big Riff niet meer geschreeuwd wordt, is voor ons en blijkbaar voor meer muziekfans geen probleem, want het album eindigde in de top twintig van Metal Hammer, Decibel ging nog een stap verder en noemde de plaat de tweede beste van het decennium. (in 2000 uiteraard). Ook bij Roadburn kennen ze hun klassiekers, want de band werd uitgenodigd om 'Jupiter' in zijn geheel te spelen. Wie weet doen ze dat elders nog eens over.