#Cassettekost - Red Lorry Yellow Lorry - Beating My Head (1982)

Bij het herschikken van de zolder - want wat doe je anders op een winteravond? - op een doos cassettes - je weet wel, jongelui: de geluidsdrager lang voor cd en streaming - gebotst die we in de eerste helft van de jaren tachtig als volleerde dj, op zoek naar van alles en nog wat nieuws, “tapeten” van de radio met onze ITT Schaub Lorenz Stereocassetterecorder. Cassettes, die we eindeloos (her)speelden op Maxell C90 cassettes. Dit is de oogst van de herfst van 1984, die we onder de titel “Dag En Nacht” (we maakten hoesjes voor deze compilaties) van BRT 2 en Hilversum 3 plukten, en eigenlijk horen we dit nog altijd heel erg graag.

Een kopstoot van een song! Toen en nu nog! En alhoewel we al een paar jaar vol in de wave zaten, begonnen er in die eerste helft van de jaren tachtig toch ook al met enige regelmaat gitaartjes te prikkelen in de vorm van The Dream Syndicate of The Gun Club, waarvoor we blijkbaar heel erg gevoelig bleken te zijn. En dan had je een aantal wave-bands, die die overgang toch ook al poogden te maken door gitaargewijs behoorlijk pittig uit de hoek te komen en de synths in de berging te parkeren.

Deze kopstoot van Red Lorry Yellow Lorry was een mooi voorbeeld van een groep, die toch ook al de overgang van pure wave naar het trashy karakter van de garagerock/paisley underground/punkrock of hoe u het ook noemen wil, aan het maken was. Waar niet enkel Joy Division een rol speelde, maar ook The Stooges de wilde neus aan het venster staken, zodat je op den duur niet meer wist of het nu wave of gitaarrock was, maar dat speelde eigenlijk ook geen rol meer. Het was gewoonweg keigoed!

Zo kwam het ook dat we in die jaren op de Futuramafestivals in Deinze die mix regelmatig terugzagen, waar je naast pakweg Clock DVA ook Violent Femmes op de affiche had staan, of Shriekback naast The Dream Syndicate, of Executive Slacks naast The Triffids, of Wire naast The Godfathers. En zo hebben we gaandeweg de hokjes verlaten. Of het nu wave, gitaarrock, reggae of elektronica was, maakte niet zo veel meer uit. Genres spelen niet echt een rol meer. Goede muziek primeert!