Carolina Lee - If I Try

De band lijkt een mooie stap te zetten op het tweede album.

Over de Berlijnse band Carolina Lee is nog niet zo veel te vinden. Ja, er was een debuutplaat, 'Haunted Houses' en al een tweetal singles dit jaar, maar tot nog toe leverden die niet veel luisteraars op. Dat zou met I I Try wel eens kunnen veranderen, want de zacht huilende, psychedlische gitaar, de oude ritmebox, de vintage Casio, de laidback bas en de donkere stem van zangeres Nadja Carolina klinken echt verleidelijk samen, hoe minimalistisch de sound ook is.

Over Nadja Carolina is nog minder te vinden. Het doorspitten van enkele Duitse websites leverde het volgende op: ze heeft al solowerk uitgebracht, werkt voor een festival in Soven (Duitsland), waar ze ook woont nadat haar uit Oost-Duitsland afkomstige ouders een huis kochten in Wendland en ze zelf verliefd werd op een oude boerderij. Daar schrijft ze nummers die dan door de vierkoppige band samen gearrangeerd worden.

If I Try is een nummer voor luie, contemplatieve zondagen. Dreampop en sounds uit een ver verleden, waarin Carly Simon, Joan Baez en Karen Carpenter sterren van de hemel zongen, worden aan elkaar gekoppeld. Helemaal toevallig is dat niet, al had Carolina andere dames in gedachten bij het schrijven van het nummer: haar moeder, grootmoeder en eigen dochters. Ze stelde zichzelf de vraag hoeveel we kunnen zien en begrijpen van wie dicht bij ons staat. Ze roept zichzelf in het nummer op om de zuchten van moeders en grootmoeders en de eigen zuchten te horen en te begrijpen als iets dat nog niet bestaat, maar hier taal wordt.

Het album 'It’s Still Now' wordt op 20 december op cd, vinyl en alle digitale platforms uitgebracht via Marzipan Records.