Can't Stand Losing You - Surviving The Police

Achtergrond

Next To You van The Police blijft het nummer dat bij ons nog steeds de meeste zenuwuiteinden prikkelt. En waarschijnlijk heeft elke Policefan wel zo’n nummer dat hem na aan het hart ligt. Ze hebben ook behoorlijk diverse platen gemaakt. In ‘Can’t Stand Losing You – Surviving The Police’ zou je een “inside look” in de interne keuken moeten krijgen. Maar echt nieuws moet de fan niet verwachten.

Dat het precies Andy Summers – voor de muzikale analfabeten: de gitarist – is van wie het initiatief uitgaat, mag niet verbazen. Hij was ook al degene die het leven van de band on the road zo mooi vastlegde in duizenden foto’s, die trouwen tijdens meerdere tentoonstellingen al onder de aandacht werden gebracht.

Deze documentaire is dan ook gebaseerd op zijn memoires. En dat wordt ook zo in beeld gebracht. Summers trekt zich terug in een tuinhuisje en begint te schrijven, waarna de documentaire op gang komt en Summers zelf zorgt voor uitleg en commentaar.

Maar beelden spreken nog steeds meer tot de verbeelding van de van nature uit luie fan. En dus krijg je een boel archiefbeelden voorgeschoteld, waarvan – zo beelden wij ons tenminste in – de meeste al ooit te zien zijn geweest. De grappigste volgen trouwens tijdens de aftiteling waar je Summers bijvoorbeeld een interview ziet geven aan een Aziatische journalist, die duidelijk van geen kanten begrijpt waarover Summers het heeft.

Vooral van de recente reünieconcerten zit er heel wat materiaal in de film. En hoewel de heren zich – zo blijkt uit de documentaire – wel lijken te amuseren, is er van het sprankelende enthousiasme waarmee de band ooit aan zijn geschiedenis begon, weinig meer over. En dat bleek ook tijdens de concerten.

Of de leek de film dan ook helemaal zal willen uitzitten blijft een twijfelgeval. De muziekliefhebber zal ongetwijfeld met plezier het eerste deel van de film, waarin Summers zijn pre-Police-geschiedenis uiteenzet, volgen. Maar wie The Police een beetje volgde, weet ook wel dat de rellatie tussen de drie niet altijd even vlot is verlopen, dat Sting een solocarrière ambieerde, …

Boeiende muziekdocumentaires, ze zijn eerder schaars en komen vaak uit een wat onverwachte hoek. Denk maar aan ‘Searching For Sugarman’. ‘Can’t Stand Losing You’ was leuk voor een saaie namiddag  - ‘s avonds hebben we wel betere dingen te doen –om daarna te verdwijnen tussen de nooit meer uit de kast gehaalde video’s. Dan toch liever één van de fotoboeken van Summers, waarbij je tenminste je verbeelding nog een beetje kan gebruiken.