Cactus 2015: Kleurenpalet (2)

Achtergrond

Grote fans van Brugge, zijn cultureel erfgoed en zijn schilderachtige binnenstad zullen we nooit worden. Het is iedereen, die dat wel is, van harte gegund. Toch komen we het tweede weekend van juli altijd met veel plezier naar die stad afgezakt. Vergeet de bloedprocessie en aanverwanten, want wij tekenen opnieuw present voor het Cactusfestival en wij hopen van u hetzelfde.

BELGEN

Daar waar sommige festivals de kritiek krijgen dat je er als Belgische act moeilijk aan spelen toe komt gaat Cactusfestival er prat op dat Belgische acts een mooie plaats op de line-up krijgen. Ook dit jaar staan er weer verschillende pareltjes tot hoog op de line up.

Met ‘This Marauder's Midnight’ heeft Gabriel Rios (vrij 10 juli, 19u55-21u05) zichzelf nog maar eens heruitgevonden: twaalf nummers zonder veel ballast, maar enkel met stem, gitaar, cello, contrabas en sporadisch wat blazers. Met de ingetogen, maar diepgaande single Gold wist Rios zelfs de MIA voor ‘Hit van het jaar’ te veroveren. Op Rock Werchter wist hij Klub C in alle eenvoud en subtiliteit in te pakken, dus waarom zou hij dat op Cactusfestival niet nog eens overdoen.

Goose (vrij 10 juli, 23u45-1u) is bezig aan een vierde album. De eerste drie waren stuk voor stuk mokerslagen en het is maar te bezien of daar verandering in zal komen. Waarom zou het ook? Met hun electro-rock schoppen ze wild, maar gericht om zich heen en slagen ze er live steeds in om de zaal, dan wel de wei, om te toveren tot een kolkende dansarena. 

Als er een Belgische band is die die jaar op vertrouwde grond speelt is het wel Het Zesde Metaal (za 11 juli, 13u30-14u35). De groep rond Wannes Capelle heeft na drie albums de harten van menig muziekliefhebber weten te veroveren: sterke verhalen die de grens opzoeken tussen ontroering en humor, solide songs waarbij de band met Tom Pintens, Filip Wauters, Tim Van Oosten en Robin Aerts veel meer doet dan een bijrol spelen. En bovendien beschikt ze over een ijzersterke livereputatie.

Het is niet meer dan terecht dat Balthazar (za 11 juli, 23u40-1u) de tweede festivaldag mag afsluiten. Met debuut ‘Applause’ wisten ze zichzelf vlotjes op de kaart te zetten. Opvolger ‘Rats’ werd geheel terecht overladen met lovende commentaren en voerde de groep door heel Europa. De lat lag dus hoog voor hun derde plaat, maar de groep weet met ‘Thin Walls’ de verwachtingen niet alleen in te lossen, maar zelfs ruimschoots te overtreffen. Live stellen ze zelden teleur zoals recentelijk nog bleek in een uitverkocht Koninklijk Circus, op Pinkpop en op Rock Wechter. Next Stop: Cactusfestival.

Wat waren we blij toen we zagen dat Dans Dans (zo 12 juli, 12u-13u) op Cactusfestival zou staan. Hun heerlijke mix van rock en jazz wist nog niet door te dringen tot het grote publiek, maar zet de heren Dockx, Lyenn en Cassiers op een podium en ze winnen zieltjes. De middagzon is dan misschien niet de ideale setting voor Dans Dans, wat hen siert is dat ze er hoe dan ook altijd voor gaan. Ze weten waar ze beginnen, maar zelden waar ze uitkomen. Op die manier is elk optreden van de groep sowieso een belevenis. Kom op zondag dus op tijd voor de meest intense aperitief ever.

dEUS (zo 12 juli, 23u35-1u) viert feest en Cactusfestival mag meevieren. De groep tourt nog steeds voor zijn twintigste verjaardag alhoewel ze ondertussen al eenentwintig zijn. Maar wat baat het, want waar de groep tegenwoordig optreedt, is het raak. De laatste jaren is de bezetting op zijn sterkst met naast anciens Tom Barman en Klaas Janszoons ook nog dé Mauro Pawlowski, Stephane Misseghers en Alan Gevaert. De backcatalogue van de groep is bovendien ondertussen zo indrukwekkend dat ze met sprekend gemak een best of-set uit hun mouw kunnen schudden.

TE ONTDEKKEN

Tot slot geven we u graag nog een tweetal aanraders mee die wij ook streaming-gewijs ontdekt hebben in onze voorbereiding op het festival.

James Vincent McMorrow (zo 12 juli, 16u40-17u50) is een Ierse singer-songwriter, die dromerig en zachtweg subtiel buiten de lijntjes weet te kleuren. Op zijn tweede album ‘Post Tropical’ weet hij geraffineerde electronica in zijn muziek verwerken. Zijn muziek wordt vergeleken met Bon Iver en James Blake en laat dat nu net twee bijzonder goede referenties zijn.