#BroersEnZusters – Eels – Electro-Shock Blues (1998)
Familie is belangrijk, dat weten ook muzikanten.
Liz, de zus van Eels-frontman Mark Everett, bracht een aantal jaren door in - en uit -afkickklinieken en psychiatrische instellingen, vóór ze in 1996 zelfmoord pleegde. Dit lied verwees naar een van haar verblijven in een psychiatrisch ziekenhuis, toen de dokters haar zeiden dat ze het volgende moest opschrijven: “Ik ben oké”. Honderd keer.
Electro-Shock Blues was een van de vele nummers op het ‘Electro-Shock Blues’-album waarin Everett terugdacht aan zijn zus. In februari 2008 vertelde hij aan het magazine Q dat het zijn manier was om Liz, die altijd zijn grootste fan was, een creatieve uitlaatklep te geven: "Het is alsof dit het geschenk is dat ik haar kan geven. Het is jammer dat ze dit niet zelf kon doen, maar ik ga haar hier een kunstenaar laten zijn. Het is alsof je een kader om haar heen zet.”
Everett nam dit album op tijdens een sombere tijd in zijn leven. Hij had zijn enige zus verloren en zijn moeder was stervende aan longkanker, dus het was te verwachten dat een groot deel van het album over dood en verlies zou gaan. Zijn vader was al in 1982 gestorven aan een hartaanval, dus toen ook zijn moeder overleed in 1998, bleef hij achter als enige overlevende van zijn gezin.
De tragedies hielden daar niet op, want Jennifer, een nicht van hem, was stewardess in het vliegtuig dat op 11 september 2001 in het Pentagon neerstortte. Twintig jaar na de release van ‘Electro-Shock Blues’ definiëren veel mensen Mark Everett nog steeds op basis van de teksten van dat album. Hij gaf in 2018 in een interview aan NME toe dat het hem stoort dat mensen vastzitten aan de indruk die ze opdeden aan de hand van die plaat.
"Het enige dat volgens mij een terugkerend thema is, is de luie kopjournalistiek in de trant van “dit is Eels, de deprimerende band”,” zei Everett. "Dat slaat volledig de plank mis, maar ik begrijp het wel, want weet je, “Oh, ‘Electro-Shock Blues’ gaat over al die sterfgevallen in zijn familie…” Ik begrijp dat soort gedachten, maar diegenen die bereid zijn er wat meer tijd aan te besteden, zullen ontdekken dat het net het tegenovergestelde is. Het is de ultieme levensbevestigende boodschap: iemand kan dat inderdaad allemaal doormaken en toch de blauwe lucht zien als de wolken verdwijnen.” Hij voegde er nog aan toe: "Je kunt niet iedereen tevreden stellen, dus waarom zou je het proberen? Als de kinderen van ijs houden, kun je ze toch niet altijd ijs geven?"