#Britreggae - UB 40 - Food For Thought (1980)
Als de zon schijnt is reggae altijd een passend idee. De reggae, die we deze week presenteren, komt niet uit een zonovergoten Jamaïcaans decor, maar uit een druilerige Britse voorstad.
We hadden zelf niet zo veel met reggae, maar onze punkrock- en new wave-inborst was er op een gegeven moment wel ontvankelijk voor. En één van de eerste die ons met dat gevoel confronteerden, was UB 40 met eerste single Food For Thought, die erg luid en duidelijk binnenkwam. Het was een single met een dubbele A-kant. King, een erebetoon aan Martin Luther King, was de live favoriet, maar het was Food For Thought dat onmiddellijk airplay kreeg zondere enige marketing of promotie van een groot platenlabel. Chrissie Hynde had hen in een pub opgepikt en meegenomen op de Pretenders-tour.
De song was geïnspireerd door de massamoorden in Cambodja, waar de Rode Khmers een terreurbewind uitoefenden, en was een aanklacht tegen de bittere armoede en honger in de derde wereld. Gitarist Robin Campbell in Uncut: "The idea was an anti-Christmas song, about hypocrisy”. Trompetblazer Astro vult aan: "The song was basically about the hypocrisy of celebrating Christmas in the west. We're eating and drinking more than we need. There's so much surplus food, while millions of Africans were dying of hunger due to famine and third-world poverty. It was shocking. Politicians putting politics before people, leaving them to rely on charitable institutions. This was pre-Band-Aid."
De tekst werd geschreven door Ali en Robin Campbell met de kundige hulp van vader Ian Campbell, een Schotse folkzanger en linkse activist. Het duurde een tijd eer iedereen doorhad dat zanger Ali het in de aanhef niet had over “I believe in Donna” of “I’m a prima donna” maar wel over een “Ivory Madonna”.
UB 40 speelde het eerste concert in februari 1979 en de debuutplaat 'Signing Off' werd opgenomen in een slaapkamer die zo klein was dat drummer Norman Hassan de percussie in de tuin moest installeren, waardoor je soms vogels op de achtergrond hoort kwetteren.
Strikt genomen is de zo typische saxofoon op de song lichtelijk vals ingespeeld. Saxofonist Brian Travers gebruikte een oud instrument, dat niet geheel juist kon gestemd worden. Hij zei daarover steevast: “It's difficult for me to listen to (the song). I've always winced a little every time I hear it." Dubbel pech, want voetbalclub Birmingham City FC speelt de saxofoonlijn iedere keer er een doelpunt wordt gescoord.