#Britpopweek - Paul Weller - The Changingman (1995)

In de jaren negentig vierde Britpop hoogtij. Met veel branie en lawaai werd goede muziek de wereld in gekickt. Niet alles overleeft de tand des tijds, maar ambiance was er wel. Wij focussen een weekje op de zogenaamde “Lads” en hun “ladrock”, de britpop met een tikkeltje te veel machismo in de aderen en een sterke hang naar oude(re) voorbeelden als T. Rex, Mott The Hoople, Slade et tutti quanti. Er zijn echter slechtere voorbeelden om je aan te spiegelen. Rule Brittania met een cold lager in de hand en een hip modvestje om de lenden. Deze week mag het.

Ladgodfather! Überlad! Wellicht ons favoriete nummer van Paul Weller solo, The Changingman. Ook afkomstig van  wellicht onze favoriete soloplaat 'Stanley Road'. De openingsriff was al onmiddellijk driewerf bingo en klonk bekend in de oren. Weller gaf het ruiterlijk toe: geleend van het al even boeiende 10538 Overture van Electric Light Orchestra, hun debuutsingle uit 1971.

The Changingman gaat over Wellers onrustige natuur en zijn hang om dingen radicaal om te gooien, als ze te comfortabel worden. In 1994 scheidde hij van zijn vrouw Dee C Lee, met wie hij ook in The Style Council zat. Zij erkende ook: "He sabotages his own happiness. He definitely did in our scenario." Weller weet dat: "The time Dee is talking about, the mid-nineties, I did do that. There was a sense that things were going too well, we were too happy, too comfortable, everything seemed too nice. There was a sense that for me as a writer and an artist I might lose my edge. I had to break the shape up, re-arrange things. With 'Stanley Road' the turmoil was definitely feeding into the lyrics. There's the line in The Changingman: 'Numbed by the effect / aware of the muse / too in touch with myself / I light the fuse.' That's about the process, of causing chaos around you."

Maar 'Stanley Road' is een forse plaat, waarmee hij het peleton Britpoppers weer op achtervolgen aanwees. Stanley Road is de naam van de straat waar hij in de jaren zestig effectief woonde met zijn ouders en zus Nicky. De mooie hoes van Stanley Road was ook een hint naar zijn Beatlesfascinatie, aangezien de ontwerper Peter Blake was, die ook verantwoordelijk was voor de hoes van 'Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band'.