#Britpopweek - Oasis - Live Forever (1994)

#Britpopweek - Oasis - Live Forever (1994)

In de jaren negentig vierde Britpop hoogtij. Met veel branie en lawaai werd goede muziek de wereld in gekickt. Niet alles overleeft de tand des tijds, maar ambiance was er wel. Wij focussen een weekje op de zogenaamde “Lads” en hun “ladrock”, de britpop met een tikkeltje te veel machismo in de aderen en een sterke hang naar oude(re) voorbeelden als T. Rex, Mott The Hoople, Slade et tutti quanti. Er zijn echter slechtere voorbeelden om je aan te spiegelen. Rule Brittania met een cold lager in de hand en een hip modvestje om de lenden. Deze week mag het.

Flashback naar midden jaren negentig en we zitten met The Romans bij Paul Despiegelaere in diens thuisstudio The Soap Factory in de buurt van de Gentse Veldstraat muziekjes uit wisselen. Zoals we altijd deden in de pauzes. Hij leerde ons vergeten parels van The Move en The Kinks herontdekken of obscure bootlegversies van overbekende Beatlessongs, terwijl wij hem inwijdden in nieuwe dingen als Supergrass, Dodgy of Ocean Colour Scene. Maar over één van de nieuwe groepen was er geen wederzijdse kennismaking van doen en waren we het altijd roerend eens: Oasis.

Los van de fijne songs, Faboriented uiteraard, was er de productie waar we altijd in konden verdwalen. Die was gewaagd, gedurfd en onze bewondering voor Owen Morris, die daar een stevige hand in had, was mateloos. Live Forever hebben we meer dan eens zitten dissecteren, want het was/is een hengst van een nummer en ook een productie die het bestuderen waard is. Owen Morris over de solo, opgenomen in de Clear Studios in Manchester: "When Noel's solo on Live Forever goes high on the second half, all I could think of was Slash in leather keks with a wind machine on the Grand Canyon. So I muted it and thought I was making it cooler. I had a message from Noel not to cut it in half on the final mix."

Noel Gallagher schreef de song al, toen hij als roadie voor The Inspiral Carpets werkte. En het was de song die broer Liam overtuigde om de groep te vervoegen. De tekst is een kleine hommage aan hun moeder die een verwoed tuinier was. Vandaar de vermelding van haar “garden”. De melodie is dan weer gebaseerd op Shine A Light van 'Exile On Main Street' van the Rolling Stones. Met name het gedeelte van het refrein: "May the good Lord Shine a Light on you." Noel vormde het om tot iets Manchesters en gebruikte stukken melodie van de song. Hij presenteerde het aan de groep, repeteerde het en speelde het diezelfde avond live.

Bovendien was het ook een reactie op de negativiteit die door grunge werd gepropageerd. Met name als reactie op een B-kant van Nirvana: I Hate Myself And I Want To Die: “I was like, 'I'm not fucking having that,' Kids don't need to hear that nonsense. Here was a guy who had everything and was miserable about it. We had fuck all, and I still thought getting up in the morning was the greatest fucking ever."

Nog steeds het favoriete nummer van Liam Gallagher, die in 2008 aan Q magazine verklaarde: "I think the words still mean something powerful. You talk about Oasis capturing a spirit, and I think that song is how a lot of people feel when they're down on their luck. I think I first heard it in the Boardwalk in Manchester when our kid (Noel Gallagher) was trying it out. Even when we're starting it now I always feel like we're going to perform our best version of it. It makes me think of me mam. And it's the song that makes me feel I have the best job in the band. I may not have written it but I get to sing it. It's weird cos it's outlasted other tunes."

En Noel voegde er in 2011 in diezelfde Q bescheiden aan toe: "With every song that I write, I compare it to The Beatles. I've got semi-close once or twice, with Live Forever, for example. The solo on that is one of the greatest things in rock music." Geweldig nummer en we missen Paul zo immens hard om er samen nog eens eindeloos naar te luisteren en oeverloos over te emmeren.

16 augustus 2022
Laurens Leurs