#Britfunk - Spandau Ballet - Chant No 1 (I Don't Need This Pressure On) (19

#Britfunk - Spandau Ballet - Chant No 1 (I Don't Need This Pressure On) (19

De Britse jongens en meisjes gingen begin jaren tachtig van punk naar funk. Het nihilisme, dat gitzwart kleurde, werd feestelijk en enigszins escapistisch ingeruild om dansend in de ondergrond in te verdwijnen. En dat leverde onverwachte springdingen op.

Vergeet de talrijke melige superhits van de suikerspinnen Spandau Ballet. Zo zoet dat het glazuur van je tanden gebarsten is voor de intro voorbij is. Maar Spandau Ballet kon in de beginjaren ook verrassen. Na een stel interessante wavesingles (To Cut a Long Story Short, Musclebound, The Freeze) gingen ze vol voor de Britfunkrage en Chant No 1 was een stamper, zoals Earth, Wind & Fire die vele malen oogstte. Met de kundige hulp van de blazers van Beggar & Co gooiden ze zich vol in de danswoede.

Vreemde groep ook, Spandau Ballet. Workingclasslads die er niet om maalden om zo snel mogelijk tot de jetset te willen behoren, waardoor ze door menig muziekfan omschreven werden als opportunisten, narcisten of je reinste Thatchergebroed. Ze lachten erom, want hoe meer kritiek, hoe verder ze opschoven in de glossy melodieën die qua suikergehalte op den duur de gemiddelde jaarproductie van Tirlemont/Tienen in één single overtrof.

Wie kans heeft om de docu uit 2014 'Soul Boys Of The Western World' tezien, zal de rise to fame in alle geuren en kleuren kunnen genieten evenals alle achterhoedegevechten en de stompzinnigste eightiesfratsen. Hilarisch, glorieus en onluisterend tegelijk. Van de Londonse punkvenue Blitz Club tot ongegeneerde stadionmonsters. Aan het eind flikten de messen alle ruggen tegelijk in met als hoofdrolspelers songschrijver, bandleader en gitarist Gary Kemp en zanger Tony Hadley. Geen tekort aan ego’s, dat nooit!

Gespierde funksingle Chant No 1 knalt dat het lieve lust is en het moet zijn dat dit gehonoreerd werd, want hoeveel van hun nummers zijn vlotjes gesampled in de jaren erna? Chant No 1 groeide uit tot een live klassieker en werd gesampeld door Jump in Funkatarium (1992), Tag Team in Whoomp! (There It Is) (1993), 2 Live Crew in We Want Some Pussy Dicks (1998), Didier Sinclair & DJ Chris Pi in Groove 2 Me (1999) en Rui Da Silva ft. Cass Fox in Touch Me (2000). 

25 april 2023
Laurens Leurs