#Britfunk - Orange Juice - Rip It Up (1983)

De Britse jongens en meisjes gingen begin jaren tachtig van punk naar funk. Het nihilisme, dat gitzwart kleurde, werd feestelijk en enigszins escapistisch ingeruild om dansend in de ondergrond in te verdwijnen. En dat leverde onverwachte springdingen op.

In 2005 verscheen er met 'Rip It Up And Start Again' van Simon Reynolds een prachtig boek over postpunk  als muzikale genre en tijdperk zo ergens tussen 1978 en 1984. Reynolds hanteerde voor de boektitel het nummer van Orange Juice, het postpunkvehikel van Edwyn Collins uit het Schotse Glasgow, een best levendige scene die via het label Postcard en de baseline “The Sound of Young Scotland” furore maakte met labelgenoten Aztec Camera en Josef K. 

Belangrijkste single van Orange Juice was dus Rip It Up, een hit in de UK, maar elders helaas niet echt in de vaart der volkeren terechtgekomen. Edwyn Collins slaagde daar later, in 1983 met name, wel in met een dijk van een wereldhit met A Girl Like You. 

Rip it Up was een mooi voorbeeld van Britpopfunk, dat inspiratie haalde uit de gitaarpatronen van Nile Rodgers en Chic. Ook opvallend was dat het de eerste hit was met een Rowland TB 303-synth, die later vooral gebruikt werd in de Acid House-scene. En ook de saxofoonbijdrage verdient speciale vermelding. Ingespeeld door Dick Morrisey, een jazzsaxofonist die ook werk leverde voor Paul McCartney, Gary Numan, Peter Gabriel en Vangelis.

Collins was destijds verbolgen over de recensie van de New Musical Express, die erg laatdunkend was: "Orange Juice are a minor group trying hard to be bigger and more significant than they really ought to be."  In 2013 was Collins nog steeds verbolgen: "When Rip It Up got slagged off by the NME, I would refuse to go on the tour bus because I was depressed! You can laugh about it now, but back then it was life and death."