#BowieSteunt - Mott The Hoople - All The Young Dudes (1972)

Op 8 januari was het vijf jaar geleden dat ene David Robert Jones het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. De wereld kent hem beter als David Bowie. Er was niet één Bowie maar er waren er vele, want hij gooide de vaak zelf gekozen bijnamen (Major Tom, Ziggy Stardust, The Thin White Duke, Aladdin Sane, The Dame, The Picasso of Pop, Jareth The Goblin King, …) sneller af dan het publiek kon volgen. Maar bijzonder was hij wel en elke periode en elk alter ego leverde pareltjes op. . Wij focussen even op een ander aspect van zijn persoonlijkheid: de bereidheid om vrienden altijd uit de nood te helpen, hetzij met vocalen, hetzij met productie, hetzij met een combinatie van zijn talenten.

Ian Hunter en Mott The Hoople hadden het helemaal gehad met de cultstatus en waren de instrumenten al aan de wilgen aan het hangen, toen een notoire fan de studio binnenschreed om hen alsnog een nieuw leven te geven door de volgende plaat te producen en hun en passant een carrièrebepalende hit te bezorgen.

Naar verluidt, schreef hij All the Young Dudes in een wip op de vloer van het appartement van Ian Hunter nadat deze laatste reeds een ander liedje had afgewezen: Suffragette City. Uitdaging was om de groep nog in de studio te krijgen. Bassist Pete Overend Watts was al werk aan het zoeken en platenfirma Island had geen goed oog meer in de groep, maar met de hulp van Bowie ging iedereen overstag.

Mott the Hoople wist niet dat Bowie het nummer ook voor de eigen op stapel staande conceptplaat 'The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars4 wou gebruiken. De "All the young dudes carry the news"-lijn refereerde perfect aan het verhaal dat Bowie wou vertellen/ een plaats waar er geen elektriciteit was en Ziggy die songs hanteert om nieuws te verspreiden. Bowie legt uit: "All the Young Dudes is a song about this news. It's not a hymn to the youth, as people thought. It is completely the opposite."

Mott the Hoople was, in tegenstelling tot eerder bij Suffragette City, onmiddellijk overtuigd van het potentieel van het aanbod. Of zoals drummer Dale Griffon toelicht: "I'm thinking, 'He wants to give us that?' He must be crazy!" En ondanks het feit dat Mott the Hoople een heteroseksuele groep was, werd het een gay anthem, zeker in Amerika waar gesmuld werd van zinsneden als: "Lucy looks sweet 'cause he dresses like a queen".

Maar het was natuurlijk ook hét tijdperk van de glamrock in Engeland, alwaar make-up, plateauzolen en jurken bon ton waren bij het spelen van meestal bombastische rocksongs en waarbij permanent met androgyne rolmodellen werd geflirt. Het was dus een voltreffer, want na vier lp’s, die niet de rimpels veroorzaakten, die ze gehoopt hadden, belandde de vijfde, ‘All the Young Dudes’ in de bull’s eye en scoorden ze nog vijf topveertighits tot aan de split in 1974, toen gitarist Mick Ralphs opstapte om Bad Company op te richten en Ian Hunter aan een solo-carrière begon.

Het blijft ook hun grootste hit en het nummer waarvoor de groep het best bekend is, alhoewel hun output wel meer verborgen parels herbergt. We laten tenslotte de Meester zelve nog aan het woord (Mojo, 2002) over zijn bijdrage:: "I literally wrote that within an hour or so of reading an article in one of the music rags that their breakup was imminent. I thought they were a fair little band, and I almost thought, 'This will be an interesting thing to do, let's see if I can write this song and keep them together.' It sounds terribly modest now, but you go through that when you're young."