#BowieSteunt - Iggy Pop - Lust For Life (1977)

Op 8 januari was het vijf jaar geleden dat ene David Robert Jones het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. De wereld kent hem beter als David Bowie. Er was niet één Bowie maar er waren er vele, want hij gooide de vaak zelf gekozen bijnamen (Major Tom, Ziggy Stardust, The Thin White Duke, Aladdin Sane, The Dame, The Picasso of Pop, Jareth The Goblin King, …) sneller af dan het publiek kon volgen. Maar bijzonder was hij wel en elke periode en elk alter ego leverde pareltjes op. . Wij focussen even op een ander aspect van zijn persoonlijkheid: de bereidheid om vrienden altijd uit de nood te helpen, hetzij met vocalen, hetzij met productie, hetzij met een combinatie van zijn talenten.

Er valt heel veel te kiezen, want de vriendschap tussen David Bowie en Iggy Pop gaat ver terug. Met 'Raw Power' trachtte hij The Stooges in 1973 van de vergetelheid te redden. En dan was er nog hun beider verblijf in Berlijn in de tweede helft van de jaren zeventig. "Stuff of legends", want de output in die jaren is niet minder dan monumentaal met aan de ene kant 'The Idiot' en 'Lust For Life' en aan de andere 'Low', 'Heroes' en 'Lodger'. Rond 1977 kon hier zonder overdrijven gesproken worden van een magnum opus.

En later zou Bowie zijn kameraad nog eens uit de brand helpen en recht de mainstream in kicken (een plek waar Iggy Pop nog nooit had mogen resideren). Sinds 'Blah Blah Blah' uit 1986 is James Jewel Osterberg nooit meer uit het spotlicht verdwenen en is hij gemeengoed voor al wie zich muziekliefhebber noemt. Maar als u ons dan toch de arm op de rug draait, kiezen we voor de machtigste productie der producties en gaan we toch weer voor Lust For Life uit 1977.

Na 'The Idiot', het rauwe elektronische meesterwerk, kroop Bowie terug achter de controletafel voor 'Lust For Life', waarbij ietwat meer gefocust werd op de primaire punkrockkant van Pop. Lust For Life, goed voor één van de beste intro’s ooit (die donderende, overrompelende drums, die staccato ritmegitaar, het geniale gitaarpatroontje), handelt over de levensstijl van een doorwinterde heroïneverslaafde. De titel wereld geleend van de film met dezelfde naam uit 1956 die ging over het leven van Vincent Van Gogh. De song vermeldt verschillende keren de naam Johnny Yen, een personage uit 'The Ticket That Exploded' van William S. Burrougs.

Het nummer is een co-write van de heren, waarbij Bowie de muziek voorspeelde op een ukelele en een melodietje van The American Forces Network News, dat ze in Berlijn ontvingen, verbasterde: "Once a week the Armed Forces Network would play Starsky & Hutch and that was our little ritual. AFN would broadcast an ID when they came on the air, a representation of a radio tower, and it made a signal sound, 'beep-beep-beep, beep-beep-ba-beep.' And we went, 'Aha we'll take that!'. David grabbed his ukulele, worked out the chords, and away we went. We were sitting around his digs on the floor, because it was a no-chairs kind of place. We had a production contract and a schedule and he had to get it out of the way, so he said, 'Let's get a song here.' He picked up a little ukulele he had - I think it might have been his son's - and just came up with that progression, which I thought was great."

Ondanks de veelvuldige drugreferenties slaagden Bowie en Pop erin om in Berlijn relatief sober te leven en te werken. Iggy maakte er in die periode een sport van om op podium en in talkshows de bandeloze addict uit te hangen, maar in werkelijkheid was hij soberder dan ooit.

Hoeft het gezegd dat Iggy Pop vijf jaar geleden diep onder de indruk was van het verscheiden van zijn goede vriend: "David's friendship was the light of my life. I never met such a brilliant person. He was the best there is." Wie zijn wij om dat tegen te spreken?

Bring in the drums! En voor de gelegenheid gaan we voor de versie uit 'Later with Jools…', waarbij een roedel jonge wolven onder leiding van Stone Age Queen Josh Homme nederig doch zeer gedecideerd de immer wilde meester aankondigen met: “Ladies and Gentlemen, Mister Iggy Pop”. Zoveel respect en schoonheid in een paar minuten samengeprangd. Met dank aan Davy Jones.