#BowieSteunt - David Bowie - Fame (1972)
Op 8 januari was het vijf jaar geleden dat ene David Robert Jones het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. De wereld kent hem beter als David Bowie. Er was niet één Bowie maar er waren er vele, want hij gooide de vaak zelf gekozen bijnamen (Major Tom, Ziggy Stardust, The Thin White Duke, Aladdin Sane, The Dame, The Picasso of Pop, Jareth The Goblin King, …) sneller af dan het publiek kon volgen. Maar bijzonder was hij wel en elke periode en elk alter ego leverde pareltjes op. . Wij focussen even op een ander aspect van zijn persoonlijkheid: de bereidheid om vrienden altijd uit de nood te helpen, hetzij met vocalen, hetzij met productie, hetzij met een combinatie van zijn talenten.
David Bowie with a little help from friend John Lennon. Yoko Ono schreef bij het overlijden van David Bowie vijf jaar geleden over hun vriendschap: "John and David respected each other, David was as close as family." En hun respect scheen als een verstraler op Fame, Bowie's eerste nummeréénhit in de Verenigde Staten.
Opgenomen in de gerenomeerde Electric Lady Studio’s in New York, Lennons tweede thuis, niet zo lang nadat ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Bowie was volop bezig om onder het malafide managementcontract met Tony DiFries uit te komen en gebruikte het ultrafunke Fame, dat hij een "angry little song" noemde als een regelrechte aanval op het sterrendom: "I think fame itself is not a rewarding thing. The most you can say is that it gets you a seat in restaurants. That must be pretty well known by now. I'm just amazed how fame is being posited as the be all and end all, and how many of these young kids who are being foisted on the public have been talked into this idea that anything necessary to be famous is all right. It's a sad state of affairs. However arrogant and ambitious I think we were in my generation, I think the idea was that if you do something really good, you'll become famous. The emphasis on fame itself is something new. Now it's, to be famous you should do what it takes, which is not the same thing at all. And it will leave many of them with this empty feeling.”
John Lennon schreef mee, kwam met de titel aanzetten en zong mee de prominente backingvocals in. Gestart was het als een jamsessie met Lennon op gitaar. Ze hadden elkaar een jaar eerder voor het eerst ontmoet op een feestje, georganiseerd door actrice Elizabeth Taylor. Lennon was starstruck. Stel je voor. In de gesprekken kwam wel vaker aan bod hoe faam hun leven leeg zoog: “We'd been talking about management, and it kind of came out of that. He was telling me, 'You're being shafted by your present manager' (laughs). That was basically the line. And John was the guy who opened me up to the idea that all management is crap. That there's no such thing as good management in rock 'n' roll, and you should try to do it without it. It was at John's instigation that I really did without managers, and started getting people in to do specific jobs for me, rather than signing myself away to one guy forever and have him take a piece of everything that I earn."
De überriff van Fame was van de hand van Carlos Alomar, die op zijn beurt geïnspireerd was door een fiftiesklassieker Foot Stomping van The Flares. "In funk music, what you want to do is put down a lot of hole, leaving a little space for someone to be able to dance in. Lennon played acoustic guitar and we reversed it and that's the suction sound you hear at the beginning. Then we put up big reverb upon David’s riff. Like going to a recreation centre when it's empty, taking your amplifier and your guitar – and filling that room", aldus Alomar. Don’t try this at home.