#Boos - The Rolling Stones - Had It With You (1986)
Lastig, kregelig, woedend en dat dan blindelings en feilloos op muziek zetten. Het is weinigen gegeven, maar deze zeven muziekjes zijn daar wel in geslaagd.
Goede vriend en Romans-drummer Frank Coonen en ondergetekende hadden het nogal voor The Stones. Dat het één van onze eerste gemeenschappelijkheden was, merkten we op toen we op zeventienjarige leeftijd aan het Koninklijk Atheneum in Maaseik school liepen begin jaren tachtig. Er was uiteraard de passie voor new wave, die we als prille muzikanten deelden, Frank als drummer van Gruppenbild (jawel!) en ik als zanger van een illuster wavekwartet The Screen. Maar bij nader inzien reikte onze muzikale interesse veel verder en Frank had leren drummen met Charlie Watts.
We zijn Stones-devotees gebleven tot en met vandaag en hebben in de jaren tachtig menige discussie gevoerd met achtelozen, die The Stones al hadden afgeschreven als een sixties- en/of seventies-retro-act, terwijl wij nog altijd enthousiast konden zijn over pakweg 'Emotional Rescue' of 'Tattoo You'. Zelfs 'Dirty Work', dat vaak afgezeikt wordt, had zijn momenten. Heel vaak speelden we op maximum volume deze Had It With You op Franks studentenkamer in Brussel.
Die heerlijke openingsriff en dat lekker strak gejaagde drumpatroon van Charlie, die bijna onhoorbare, heerlijk stotterende sax. Maar het was vooral Charlie, die glorieert en het hele nummer door de pas aangeeft tot en met het laatste afrondingssalvo. Geschreven door Keith Richards en in onbedekte termen uitweidend over de zure verhouding met Mick Jagger in die periode. "I wrote Had It with You in Ronnie [Wood]'s front room in Chiswick, right on the banks of the Thames. We were waiting to go to Paris, but the weather was so dodgy that we were stranded until the Dover ferry started rolling again. Peter Cook and (my father) were hanging about. There was no heating, and the only way to keep warm was to turn on the amps. I don't think I'd ever written a song before, apart maybe from All About You, in which I realized I was actually singing about Mick”, aldus Richards in zijn autobiografie ‘Life’ uit 2010.
Richards: "Yeah, the basic track was cut with Charlie on drums, me on guitar and Mick on vocal and harp. We tried it with the full band and we realized we were just sounding like the Rolling Stones doing the Rolling Stones' favorite sort of 'Ye Olde Famous Rolling Stones Sound.' But then, when we took the bass and the piano and the extra guitars off, it just sat right on the button. It came off sounding like a live radio broadcast that way. And at a slightly later date Ronnie and I did one overdub at the same time. But, I mean, there's nothing in the rule book that says you've got to have a bass on there. And then there's that middle breakdown part that almost trips over itself. Cutting a good blues track is not easy: it's all been done a million times, and to add something new to it is not so much a matter of thought as feel."