#Boos - Lou Reed - Dirt (1978)

Lastig, kregelig, woedend en dat dan blindelings en feilloos op muziek zetten. Het is weinigen gegeven, maar deze zeven muziekjes zijn daar wel in geslaagd.

Lou Reed en zijn magistraal wankel slecht humeur, daarover doen heel veel straffe verhalen de ronde en in de meeste gevallen zijn ze waar. Pas tijdens zijn laatste levensjaren, onder invloed van muze Laurie Anderson, veranderde hij in een soort van stalen teddybeer, die vaker glimlachte op één dag dan tijdens zijn hele carrière daarvoor. Hebben we zelf mogen vaststellen in 2008, toen hij Laurie Anderson vergezelde op de tournee die haar ook in Kunstencentrum Belgie in Hasselt bracht. De onvoorwaardelijke liefde doet iets met een mens en was open en bloot zichtbaar, zelfs bij iemand die de naam Lou Reed draagt.

Maar even terug bij de les: dit is een regelrechte tirade uit 1978, een onverholen boodschap aan zijn manager Dennis Katz, die een verzoek had gedaan om nog eens een “radiovriendelijk hitalbum” te schrijven zoals 'Transformer'. Dat verzoek werd vakkundig afgeserveerd met een middelvinger en een “vereeuwiging” op 'Street Hassle', waarbij Dirt niet mis te verstaan viel: “The only word for you is dirt”, om het daarna nog vijftien keer te herhalen.

Reed had eerder ook al eens een soortgelijk verzoek beantwoord met een “fuck-you-plaat”: 'Metal Machine Music', een plaat waarvan de gemiddelde sterveling zelden het einde van de plaat haalt. Nog een paar leuke zinssneden uit ‘Dirt’: “You're a pig of a person / there's a justice in this world / hey, how about this? / your lack of conscience and your lack of morality /  well, more and more people know all about it”

Ook leuk om weten, het elf minuten lange titelnummer en epos in drie delen Street Hassle bevat de tekstregel: “Tramps like us / we were born to pay”. De technieker van dienst, Rod ‘O Brien, maakte Reed er attent op dat die lijn al eerder gebruikt was door Bruce Springsteen op Born To Run. Het toeval wil dat Springsteen in een belendende studio 'Darkness On The Edge Of Town' aan het opnemen was. "Waarom vragen we het hem dan niet zelf?", opperde Reed en Springsteen vond het niet enkel een goed idee, hij zong de lijn persoonlijk in één of twee takes en tot algemeen jolijt.

Op het tekstvel werd hier op verzoek van Springsteens label Columbia Records geen enkele melding van gemaakt. Zo zie je maar: hij was ook toen niet altijd aan het razen en schelden.