#Bomen - The Cure - A Forest (1980)
Eens kijken of er bij het muzikale heir veel bomenknuffelaars te vinden zijn. Een weekje doorbomen over bomen.
Dé ultieme new wave track, A Forest van het 'Seventeen Seconds'-album van The Cure, vertelt een vaag verhaal over de achtervolging van een meisje in een bos, die eindigt in verlies.
Vooral dit nummer beschouwen veel fans en critici als een goed voorbeeld van het unieke geluid van The Cure. Frontman Robert Smith beschreef het als "een kinderdroom (nachtmerrie) die uitkwam tijdens de adolescentie." Hij vertelde Rockstar in 1984 ook dat het was geïnspireerd door een ervaring, toen hij als jongen verdwaalde in het bos. "Ik probeerde dat gevoel van extreme angst vast te leggen waardoor ik werd overvallen en hoe - misschien op andere manieren - dit soort onaangename gevoelens nog steeds door iedereen kan worden gevoeld", legde hij uit.
Het nummer was goed voor verschillende primeurs voor The Cure. Het was de eerste topveertighit in de Britse singleschart, wat hun een eerste optreden opleverde in het BBC- programma 'Top Of The Pops'. Het album is ook het enige waarop Matthieu Hartley exclusief op de keyboards te horen is. En tenslotte was het de eerste Cure-nummer dat werd uitgebracht op twelve-inch-formaat - de alternatieve seven-inch-single laat de initiële introductie van gitaar en keyboards weg, slaat een paar maten over tussen de coupletten en gaat naar een fade-out eerder in het gitaarsolo-einde. Dit alles maakt het twee minuten korter op de kleinere single.
Op Werchter 1981 waren The Cure voor Robert Palmer aanwezig en waren ze net bezig met het afronden van de set. Robert Palmer, die blijkbaar een beetje opdringerig werd, probeerde zijn personeel The Cure van het podium te doen sturen. Robert Smith reageerde door het publiek brutaal te informeren dat ze niet meer konden spelen en begon vervolgens een extra lange versie van negen minuten van A Forest. Bassist Simon Gallup riep na het optreden nog "Fuck Robert Palmer" naar een juichend publiek.
Oorspronkelijk luidde de titel Into The Trees, werden vroege versies aan een veel sneller tempo ingespeeld. Simon Gallup vertelde Bass Player dat zijn spel op het nummer geïnspireerd was door The Stranglers-bassist JJ Burnel. Producer Chris Parry, die de band tekende bij zijn Fiction Records-label en ook het debuutalbum produceerde, vond dat het nummer geremixt moest worden, maar Robert Smith weigerde. Smith kreeg veel meer creatieve controle over het tweede album dan over het debuut en hij kreeg dan ook zijn zin.
De grimmige videoclip, geregisseerd door David Hillier, combineert performancebeelden met beelden van een bos. Dit werd het eerste Cure-nummer dat in een tv-programma verscheen, toen het in 1979 werd gebruikt in de muziektalkshow 'Something Else'.
Smith schreef het merendeel van de songteksten van het album in één nacht na een show met Siouxsie And The Banshees in een hotel in Newcastle in 1979. Nadat hij aan de verliezende kant was beland in een gevecht met een drietal zakenlieden in de hotellift, werd Smith gered door zijn bandleden. Ondanks dat hij werd geslagen, waren de emotionele wonden erger dan de fysieke, en hij stortte die gevoelens uit in de nummers die 'Seventeen Seconds' zouden vormen. Na thuiskomst van de Banshees-tour componeerde Smith de meeste muziek voor het album in de kelder van zijn ouders in Crawley met behulp van een Fender Jazzmaster-gitaar en het Hammond-orgel van zijn zus (dat een ingebouwde drummachine had).