#Bomen - Joni Mitchell - Cactus Tree (1968)

Eens kijken of er bij het muzikale heir veel bomenknuffelaars te vinden zijn. Een weekje doorbomen over bomen.

Cactus Tree is het laatste nummer op Joni Mitchells debuutalbum 'Song To A Seagull'. Het gaat over verschillende mannen die verliefd zijn op een vrouw, waarbij elk verhaal met elkaar verbonden is door het gemeenschappelijke thema van de behoefte van de naamloze vrouw aan vrijheid en weerstand tegen romantische toewijding. In alle gevallen denkt de vrouw dat ze van hen allemaal houdt, maar heeft ze het uiteindelijk altijd te druk met vrij zijn.

Het nummer is geschreven in de derde persoon, maar Mitchell is een autobiografische songwriter en de vrouw in het nummer is zijzelf. Het gevoel is dat Mitchell verscheurd wordt door de gelijktijdige behoefte aan liefde en de behoefte aan vrijheid, waarbij de vrijheid uiteindelijk altijd wint. 

Elk vers vertelt het verhaal van een minnaar of geeft een overzicht van meerdere geliefden, geïdentificeerd met archetypische persona's zoals: "There's a jouster and a jester and a man who owns a store". Mitchell noemt zichzelf een "serieel monogamist". Ze droeg de innerlijke spanning, die in dit lied wordt gepresenteerd, haar hele leven met zich mee. Mitchell heeft zich lang verzet tegen het benoemen van de mensen in haar liedjes en zei dat ze anoniem moesten blijven, omdat mensen zichzelf kunnen verplaatsen in de personages in de liedjes, als ze niet weten wat ze in gedachten had.

Op 29 september 2019 zei David Crosby dat hij de man in het eerste couplet was. Hij was lange tijd de hoofdverdachte: "There's a man who's been out sailing / In a decade full of dreams / And he takes her to a schooner / And he treats her like a queen / Bearing beads from California / With their amber stones and green / He has called her from the harbor / He has kissed her with his freedom / He has heard her off to starboard / In the breaking and the breathing / Of the water weeds / While she was busy being free"

Er is een interessant verband met Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash & Young in deze openbaring. Crosby zei dat de inspiratie voor die song hem tijdens het zeilen trof. Ook het nummer Wooden Ships van Crosby, Stills en Nash werd door Crosby geschreven, terwijl hij op die boot zat.

Mitchell schreef het nummer kort na het zien van de Bob Dylan-concertfilm 'Don't Look Back'. Toen ze het nummer voor het eerst uitvoerde in 1967, zei ze dat ze tot dan toe niet door Dylan was beïnvloed, maar dat dat wel het geval was nadat ze de film had gezien.

De boom krijgt pas in de allerlaatste zin van de song een vermelding, wanneer Mitchell zingt: “And her heart is full and hollow, Like a cactus tree, While she's so busy being free.”