#BoDiddleyBeat - Bo Diddley - You Can’t Judge A Book By The Cover (1962)
De Bo Diddley beat, het is een officieuze term voor het onwaarschijnlijk aanstekelijke ritmepatroon dat Bo Diddley (1928 - 2008) sinds midjaren vijftig de wijde wereld instuurde. Het is een syncope, een ritme waarbij één of meer noten niet op de tel vallen, waardoor een of meer normale accenten verlegd worden. En Diddleys shuffle hakte hij op die vierkante sigaarkistgitaar, waarbij hij op unieke manier Afro-Cubaanse ritmes mengde met rhythm & bluespatronen, meestal ritmisch onderlijnd met een paar maracas. Zelf beweerde hij dat hij het oppikte in de kerk: “I came up with the beat after listening to gospel music in church when I was twelve years old”.
Misschien ook de Meester zelve eens even aan het woord laten. Mijn eerste echte en bewuste kennismaking met het fenomeen, genaamd Bo Diddley, verliep via een boekenrubriek van Boudewijn Büch op VARA-TV, die steevast begon met een heerlijke brok rammelrock, die rechtstreeks ons muzikaal gevoel aanviel en won op alle fronten.
Bleek het te gaan om Bo Diddley (echte naam Ellas McDaniel) die we vaagweg kenden van de rock-’n-rollhitjes die we sporadisch hoorden op 'Radio Rijswijck' opr BRT-Radio 2 of 'op Arbeidsvitamienen' op Hilversum 3 met fiftieshits zoals Road Runner of Who Do You Love, maar dit klonk ook superdeluxe en vanaf dan hebben we ons wel één en ander aangeschaft van deze bebrilde rocker uit Mississippi.
You Can’t Judge A Book By The Cover is er eentje geschreven door Willie Dixon en helaas ook één van de laatste, die in de hitlijst terecht kwam. Een heerlijke lijst van metaforen van hoe de dingen soms anders zijn dan ze lijken: “You can't judge an apple by looking at a tree / You can't judge honey by looking at the bee / You can't judge a daughter by looking at the mother / You can't judge a book by looking at the cover.” Vaste sidekick was Jerome Green, die de maracas schudde en die de Bo Diddleybeat zo onmiskenbaar inkleurde. In
1987 werd Didley opgenomen in de Rock ’n Roll Hall Of Fame en in datzelfde jaar ook één van de actoren in de docufilm 'Hail, Hail Rock And Roll', waar hij samen met Chuck Berry en Little Richard het verhaal vertelt van de gloriejaren. Hij overleed in 2008 aan een hartaanval op negenenzeventigjarige leeftijd.