Blokje per blokje een weg naar succes.
Achtergrond
Maxïmo Park, Battles, The Mars Volta, LCD Soundsystem, Sigur Ròs en !!!; een muzieklijstje met een constante. Stuk voor stuk speelden deze bands op het Dominofestival en stuk voor stuk vonden ze nadien de weg naar het Belgische publiek én naar onze grote zalen en zomerfestivals. En sinds 8 april is het weer zover. Het Dominofestival opent opnieuw zijn deuren en verwelkomt opvallend muzikaal talent dat ogen en oren moet opentrekken. Wij schetsen kort hoe de weg naar roem er voor de upcomming bands kan uitzien, en wie hen zoal vooraf gegaan is.
Zo liet Sigur Ròs ons land jaren geleden tijdens Domino voor de eerste keer kennismaken met hun Ijslandse sprookjesachtige en dromerige sound. Dat concert kende ondertussen al navolging op de grote zomerfestivals. Afgelopen zomer mochten ze onze twee grootste festivalweides in betovering brengen en ze verkopen in een vingerknip een zaal als Vorst Nationaal uit.
Ook LCD Soundsystem stond destijds op Domino nog onbekend te wezen, maar het heeft James Murphy en kompanen duidelijk geen windeieren gelegd. Naast een knoert van een hype kregen ze er bomvolle tenten van Werchter en Pukkelpop bovenop.
Of denken we terug aan de grote droefheid bij het ter ziele gaan van de woeste garagepunk waarmee At the Drive In zo bekend geworden was. Maar even later konden we met een gerust hart vaststellen dat zich onder de krullenbollen van Omar Rodriguez Lopez en Cedric Bixler Zavala nog steeds vreemde muzikale kronkels bevonden, weliswaar onder de naam The Mars Volta. En dan te bedenken dat bij hun eerste Belgische concert slechts driehonderd man in de zaal stond, terwijl ze diezelfde zaal vorig jaar moeiteloos uitverkochten. Dit jaar mogen ze hun melodische acrobatieën zelfs loslaten over de weide van Werchter.
Dat de programmatoren van Domino niet koppig vasthouden aan stijlen en hypes is duidelijk te zien aan hun gevarieerd programma, wat voor de bezoekers resulteert in een boeiende ontdekkingstocht die buiten de lijntjes van de doorsnee muziekstijlen kleurt.
Folk werd een paar jaar geleden nog als vrij, euhm, doods bestempeld, maar met mensen als Alela Diane en Joanna Newsom stond er een nieuwe orde op. Ook die laatste werd op het Domino-podium geïntroduceerd, en zo geschiedde dat het meisje met de harp ook bij ons op een schare fans kon rekenen. Wij zijn er nog niet uit of we het eens zijn met die goedkope term nu-folk, maar we zullen alvast twee keer nadenken vooraleer we beweren dat folk enkel voor geitenwollensokken is.
Het lijstje van succesvolle ontdekkingen lijkt oneindig, maar ga vooral zelf grasduinen in het overweldigende Domino-programma. Dan kan je volgend jaar aan de toog van een of ander groot Belgisch zomerfestival opscheppen dat jij er ook al bij was toen bands als Jòhann Jóhannsson, Handsome Furs (foto), Health of A Certain Ratio nog bescheiden en intiem stonden te wezen in de Ancienne Belgique.