Black Mountain 10th anniversary deluxe edition

Achtergrond

Het debuut van Black Mountain, de Canadese psychedelicaband uit Vancouver, wordt, naar aanleiding van het tienjarig bestaan, heruitgebracht in een deluxe release. Gespreid over twee schijfjes vind je naast het acht songs tellende debuutalbum ook nog een reeks extra’s zoals de 'Druganaut'-ep en wat onuitgegeven nummers (B - kantjes, demo’s, ..).

Met deze uitgave blikt de band in afwachting van een nieuw album terug op een zeer boeiend parcours. Zoals Stephen McBean, oprichter van Black Mountain, in een recent interview aangeeft: de band ontstond eerder toevallig in een bijzonder chaotisch klimaat. Bandleden kwamen en gingen en ook de opnames van het debuut kwamen eerder toevallig tot stand. Nu, tien jaar later, staat dat debuut van Black Mountain echter nog steeds als een solide huis.

McBean en co wilden een geluid dat herinnerde aan de allerbeste albums uit hun jeugd (Pink Floyd, Black Sabbath, Gary Numan, Driver’s Seat,..). Vandaar ook dat een nummer als Modern Music de kernambitie van de band blootgeeft. Tezelfdertijd herinnert een nummer als Don’t Run Our Hearts Around eraan dat emoties ook getemperd kunnen worden.

Druganaut is om verschillende redenen een centerpiece. Niet enkel omdat de deluxe versie ook de hele gelijknamige ep bevat, maar vooral omdat de band hier stoeit met stevige scheuten funk en soul, hetgeen een meer dan geweldige aanvulling is op het psychedelische groepsgeluid. De invloeden zijn erg uiteenlopend, zoals blijkt uit de psychfolk van No Satisfaction (waarin ze onder meer de befaamde Stones-regel naar hun hand zetten). Ze laten horen dat ook Velvet Underground erg bepalend was voor de Black Mountain-sound. Set Us Free is dan weer een hoogtepunt op zich; een hoopvolle verklanking van de strijd voor vrijheid van mening.

Met het intiemere No Hits (zachte drums, licht fuzzy klinkend gitaarwerk, ..) laat de band een rustpunt toe. Live kan de song echt alle kanten op. "No hits in the modern age’, tenzij dan die van Black Mountain.

En dan is er het pakkende Heart Of Snow, een moment van verstilling waarbij Amber Webber de vocals mag overnemen, totdat de song halfweg explodeert om daarna weer zachtjes uit te doven. Met zijn acht minuten is dit een stevige trap onder de kont van de luisteraar.

Faulty Times is een echo uit het verleden (Patti Smith, Led Zeppelin, The Doors,.. etc). Hier valt alweer op dat deze song live eigenlijk alle kanten op kan. Een dikke acht minuten jaagt Black Mountain het spoor van de groten der rockmuziek na. Steengoede, psychedelische rock-n’-roll waarbij band en fans volledig uit de bol kunnen gaan.

Tot zover het eigenlijke debuut. Maar dan is er ook nog een hele hoop lekkers verzameld op dat tweede schijfje. Om te beginnen is er de "Extended Remix" van Druganaut (een erg opwindende kruising van psychedelica, soul, funk en dance). Buffalo Swan is een rock-n’-rollstamper van formaat, een van de vele psychedout jams op deze uitgave.

Bicycle Man is met zijn Iggy Pop- / Velvet Underground-referenties meer toeters en bellen dan eigenlijke song, maar net als No Satisfaction weet de band daar op een podium wel weg mee.

Behind The Fall bestaat uit aan elkaar gelaste riffs, terwijl de demo’s (Set Us Free, Black Mountain) goed weergeven dat, hoewel de songs vaak uit improvisatie bestaan, er wel degelijk een groot verschil is tussen demo en eindproduct.

Nee, It Wasn’t Arson. Echt niet. Het debuut van Black Mountain blijft in zekere mate tijdloos, al moet het wat aan relevantie inboeten. Het is zeker niet het absolute en definitieve meesterwerk van de band zoals men graag beweert. Zo klonken opvolgers 'In The Future' (2008) en 'Wilderness Heart' (2010) toch wel heel anders, evenals de voorlopig laatste uiting van de band (de soundtrack van ‘Year Zero’, uit 2012). Maar kijk, de band blikt nu heel even terug op het verleden, alvorens met frisse moed aan een nieuw album te werken.