#Bkantopwaardering - The Beatles - I Am The Walrus (1967)
In deze streamingtijden moet je ongeveer elke jongere onder pakweg vierentwintig uitleggen wat een “B-kantje” is. En dan nog zullen ze achteloos de schouders ophalen. Voor ons fossielen was het B-kantje nochtans een belangrijk item, want voor menig artiest was het de plek waar ze lichtjes of verregaand het experiment konden aangaan of even links van het geëffende pad konden wandelen. En soms, heel soms, bleek de keuze van de A-kant van de single simpelweg de foute, ging de massa voor het ommekantje en maakte het de B-kant tot de echte hit.
Nog een megafone B-zijdeklepper die doorheen de tijden de A-kant - Hello Goodbye helemaal naar de eeuwige jachtvelden torpedeerde. I Am the Walrus (een Lennoncompositie) heeft een reputatie opgebouwd die Hello Goodbye tot een iel melodietje herleidde.
En de geschiedenis leert ons dat het Paul McCartney was, in tweespan met producer George Martin, die besliste om deze keuze voor A en B te maken. Een nummer-één-hit aan beide zijden van de oceaan aan het einde van 1967, dat dan weer wel, maar de quasi-wegwerppopsingle tegenover de bijna progrockerige, psychedelische grandeur leverde een eerste breuklijn op tussen Lennon en McCartney. Sommigen beweerden zelfs dat dit het eerste echte zaadje was dat het onbegrip deed ontkiemen die finaal leidde tot een split van de Fab Four. Later zou Lennon erkennen dat het de eerste keer was dat: "I got sick and tired of being Paul's backup band."
Lennon was terecht fier op The Walrus dat startte als een samenraapsel van nonsensicale teksten waarmee hij iedereen het hoofd gek wilde maken. Tevens bleek het een antwoord van Lennon op Bob Dylans "getting away with murder”-stijl van componeren. Hij zou later in 1980 aan Playboy Magazine verklaren: "I can write that crap too. The first line was written on one acid trip one weekend. The second line was written on the next acid trip the next weekend, and it was filled in after I met Yoko. Part of it was putting down Hare Krishna. All these people were going on about Hare Krishna, Allen Ginsberg in particular. The reference to 'Element'ry penguin' is the elementary, naive attitude of going around chanting, 'Hare Krishna,' or putting all your faith in any one idol. I was writing obscurely, à la Dylan, in those days."
Bedoeling was om Hare Krishna neer te halen, omdat iedereen hem zo ophemelde. Bovendien is die eerste lijn - "I am he as you are he as you are me and we are all together" - gebaseerd op Marching To Pretoria, een Zuid-Afrikaanse traditional die opent met: "I'm with you and you're with me and we are all together". The BBC bande het nummer wegens de tekstlijnen "pornographic priestess" en "let your knickers down". "Explicit lyrics" betekende in 1967 iets geheel anders dan vandaag de dag.
"The Egg Man", waarvan sprake, zou Animal Eric Burdon zijn die Lennon vertelde dat hij een seksuele ervaring had met een hoofdrol voor een ei waarna Lennon hem steevast met "Egg Man" aansprak. De stemmen aan het eind van I Am the Walrus tenslotte komen van een BBC-uitzending van 'King Lear' van Shakespeare, die Lennon toevallig tijdens de opnames op de radio hoorde. Hij besloot deze stemmen in de song te mixen, hetgeen resulteerde in de gewild chaotische mix van radioruis en door elkaar jeppende dialogen.
Liverpool, here we go! Vandaag klinkt het nog steeds grandiozer dan grandioos. En tsssssss, een B-kantje! Zelfs een producerende mogul als George Martin kan zich vergissen.