Big Big Train kiest voor Europa

De ProgProf

Big Big Train kiest voor Europa

Wat valt er nog te zeggen over Big Big Train? In de jaren zeventig had deze Britse symfoband zeker het sterrendom bereikt. Vandaag is BBT in progcirkels een topgroep, gevierd om zijn typisch welluidende Englishness en gestage discografische vooruitgang. Elk nieuw album was ergens wel een verbetering van het vorige.

Ook deze website heeft elke seismische beving in Dorset sinds scharnierplaat ‘The Underfall Yard’ geregistreerd en gecelebreerd. We zijn nu een decennium verder en nummer twaalf ‘Grand Tour’ is alweer geworpen. Vele liefhebbers – ook buiten de progweide - vragen zich af wat het septet nog heeft kunnen toevoegen aan de indrukwekkende productie. Met BBT kun je immers overal komen. Leg ‘Grimspound’ op en niemand loopt de kamer uit.

Het gezelschap is zich ongetwijfeld bewust van deze mainstream en kiest op ‘Grand Tour’ de richting die ook Genesis ooit insloeg met ‘Duke’ (1980). Je hoort dat de locomotief in de departementen Songwriting en Arrangement soms op de rem gaat staan. De kortere nummers zijn wat eenvoudiger van opzet, zonder aan de bekende kwaliteit in te boeten. Ook in de epics gaat de instrumentale storm al vaker liggen ten voordele van de melodie. En de blazers krijgen nog meer ruimte in het sowieso organische geluidsbeeld. Big Big Train is klaar om de wereld te veroveren.

Zit het grote publiek overigens te wachten op verhaaltjes uit de Engelse folklore? Ook thematisch is er een opvallende koerswijziging op ‘Grand Tour’. Songsmid David Longdon richt de blik weidser en bezingt de grondslagen waarop de Europese beschaving is gebouwd. De Romeinse bouwheren, de Byzantijnse keizerin Theodora en Mister Europe Leonardo da Vinci passeren de revue. Het lijkt wel alsof Big Big Train hiermee een foertstem opzet tegen die navelstarende brexiteers.

Wist u overigens dat de groep uit Bournemouth in 2020 dertig kaarsen mag uitblazen? De fans mogen zich al opmaken voor een feestje.

'Grand Tour’ van Big Big Train is verschenen op het huislabel English Electric Recordings.

6 november 2019
Christoph Lintermans