Best Kept Secret 2013: nieuwkomer met allure

Achtergrond

Als er een plek te noemen valt waar de economische recessie bij lange na nog niet de kop lijkt op te zullen steken, dan is dat wel de Nederlandse festivalweide. Recentelijk zagen nieuwe evenementen als Into The Great Wide Open en Where The Wild Things Are het levenslicht, terwijl het zeer populaire Lowlands al jaren achtereenvolgens elke keer weer binnen een nieuwe recordtijd uitverkoopt. En nu mogen we ons dus gaan verheugen op nog een nieuwkomer: Best Kept Secret, dat van 21 t/m 23 juni plaatsvindt op het evenemententerrein Beekse Bergen in Hilvarenbeek – nabij Tilburg.

Die naam was natuurlijk een scherts. In januari werd aangekondigd dat Sigur Rós, Alt-J, Portishead en Arctic Monkeys zouden gaan headlinen op een nieuw middelgroot festival. Dat wat een zeer goed bewaard geheim moest blijven ging onmiddellijk als een lopend vuur door het land. Inmiddels is, met de toevoeging van Palma Violets, de laatste naam op de affiche ingevuld en zijn nagenoeg alle kaarten de deur uit. De organisatie mag zich aldus gaan voorbereiden op vijftienduizend bezoekers per dag. Hoezo crisis?

Best Kept Secret lijkt juist te passen in de nieuwe trend van kleinschaligheid en relatieve festivalluxe. Zonder meer kan er gevarieerd en veelal biologisch gegeten worden – we zijn nu al benieuwd hoeveel muntjes een gegrilde, halve Oosterscheldekreeft gaat kosten. Ook behoort het tot de mogelijkheden om in een bungalow de nacht door te brengen. Qua line-up sluit het nieuwe evenement eerder aan bij Lowlands en/of Pukkelpop. Er wordt gemikt op de alternatieve mainstream en in deze eerste editie zet de organisatie vooral flink in op de betere indiegitaarpop.

We mogen voor aanvang al twee dingen concluderen: de Nederlandse festivalcultuur is levendiger dan ooit en een affiche die niet onderdoet voor grotere broers is anno 2013 niet zo eenvoudig  te verbergen. O ja, en we mogen u alvast een paar aanbevelingen doen.

No Age (zondag, 17.30 – 18.15)
Op zes jaar tijd is dit onstuimige noisepunkduo uit Los Angeles uitgegroeid van publiekslieveling in Californische undergroundkringen tot een grote naam binnen Amerikaanse indierock. Later deze zomer verschijnt ‘An Object’, het vierde album en het eerste sinds drie jaar. Het belooft opnieuw een rauwe plaat te worden waarop drummer Dean Spunt en gitarist Randy Randall naar eigen zeggen een renaissance doormaken.

In een interview met Pitchfork verklaarde laatstgenoemde onlangs dat het duo tijdens het maken van het album bewust de uitdaging heeft gezocht in het opnieuw leren beheersen van hun instrumentarium. Ook de meer conventionele popstructuren op Nouns en Everything In Between werden losgelaten.

Daar is op de vooruitgesnelde single, die een week geleden werd vrijgegeven, nog niet veel van te merken. 'C'mon Stimmung' is veeleer een straffe, zij het toch redelijk rechttoe-rechtaanpunksong, opgesierd door een schrikbarend heerlijke, atonale melodie. Wat verder opvalt is de productie; de vocalen zijn meer naar de voorgrond gehaald.

Het doet ons ergens wel denken aan de melancholieke agressie van Sonic Youth ten tijde van Daydream Nation. Dit gezegd hebbende klinkt No Age in 2013 niet alleen zelfverzekerder dan ooit, maar vooral uitgebalanceerd. Het stemt kortom nieuwsgierig naar het optreden. En niet in de laatste plaats – we zouden het haast vergeten – vanwege de serieuze livereputatie, die de band in het verleden al heeft opgebouwd.  

Mozes & The Firstborn (zaterdag, 14.45 – 15.30)
Mozes & The Firstborn worden geleid door de pas tweeëntwintig jaar oude Melle Dielesen. Die toont zichzelf op het naamloze debuutalbum, dat eerder dit jaar werd uitgebracht door Top Notch, een begenadigd schrijver van pakkende en verzorgde, maar bovendien lekker stevig rockende liedjes. Ook omwille van zijn gouden strot werd hij daarom al geplaatst in de deftige beatpoptraditie van John Lennon. Daar kan wat ons betreft gerust de naam Liam Gallagher aan toegevoegd worden, ware het niet dat deze jonge band live een pak sympathieker is dan de schreeuwlelijkerds die ooit tot de working class behoorden. Mozes & The Firstborn klinken eerst en vooral als een hedendaagse Eindhovense band.

Met veel bravoure tourt het jonge viertal al sinds vorig najaar haast onafgebroken door het Europese club- en festivalcircuit. Dat zal vermoedelijk deze zomer niet anders zijn. De groep mocht al openen voor onder meer Two Gallants, The Walkmen en Fidlar. Met het aanstekelijke 'I Got Skills', een nummer over een narcistische hooligan, heeft de band in ieder geval een hit in handen die door een brallend festivalpubliek ongegeneerd mee kan worden gebruld. Altijd handig. Mozes & The Firstborn is misschien wel de meest getalenteerde nieuwe band uit Nederland van 2013.

French Films (zaterdag, 13.45 – 14.20)
Het is opvallend hoe universeel het erfgoed van de  new wave eigenlijk wel niet verspreid is. De afgelopen jaren hoorden we bijvoorbeeld al een sprekend britse band uit New York (The Drums), een opvallende Russische imitatie van The National (Motorama), en laten we vooral ook de Noorse allemansvriend Erlend Øye niet vergeten. French Films (is hun bandnaam mogelijk een verwijzing naar Nouvelle Vague, Jean-Luc Godard en consorten?) komen dan weer uit Finland. En wij maar aannemen dat ze daar in het noorden alleen naar metal luisteren.

French Films brachten eerder dit jaar hun tweede album uit, White Orchid getiteld. Het verschijnt op het kleine Finse indielabel GAEA en staat vol met dansbare deuntjes die het in potentie goed zouden kunnen doen in de vroege middag. De band is slim geprogrammeerd als openingsact op zaterdag. Het zal ons benieuwen of het Noord-Europese vijftal ook op het podium wat potten kan breken. Live zal er immers – eerlijk is eerlijk –  nog wel een tandje bij moeten om de weliswaar gezellige, maar ook tamelijk doorsnee liedjes van een beetje extra smoel te voorzien.

Allah-las (zaterdag, 19.00 – 19.45)
Deze groep bestaat uit vier muzieknerds uit Los Angeles. Drie van hen waren tot de oprichting van de band in 2010 werkzaam in de fameuze platenhandel Amoeba. De muzikanten vonden elkaar in een voorliefde voor jaren '60 psychedelica en garagerock. Onder de vleugels van soulrevivalist Nick Waterhouse brachten ze tot dusver enkele singles en een volwaardig, ongetiteld debuutalbum uit, dat eind 2012 al in menig smaakmakend eindejaarslijstje belandde. Nadat de plaat vorig jaar al het nodige stof deed opwaaien zijn ook veel concerten tijdens de huidige tournee uitverkocht.

Dat debuut  is dan ook een parel van een anachronistische, analoog geproduceerde plaat, die nostalgie ademt naar de Amerikaanse westkust van een kleine halve eeuw geleden. Dat Allah-Las op mainstage spelen en de Black Lips het een dag later op een veel vroeger uur met een bescheidener podium zullen moeten doen, is veelzeggend voor het toegankelijke, authentieke geluid van de Californiërs. Ze spreken er in ieder geval al een breed publiek mee aan. Laten we hopen dat Allah-Las de hooggespannen verwachtingen zullen kunnen inlossen. Bij voorleur in een lekker zonnetje, maar dat spreekt voor zich.

Savages (zaterdag, 00.00 - 00.45)
Alweer een nieuwe groep die uit een retrovaatje tapt, dit Savages uit Londen. De bandnaam is goed gekozen, want hun muziek is zonder meer aanstootgevend, verwilderd en rauw op een prettige manier. Niet voor niets zijn de vier dames al maanden het snoepje van de week in het Britse clubcircuit met hun hevig op Joy Division, The Birthday Party en Siouxsie & The Banshees geënte geluid. Noem het een geheel vrouwelijke versie van The Horrors, of het boze zusje van Iceage.

Hun eerder dit jaar op Matador verschenen debuutalbum ‘Silence Yourself’ kent in de vorm van onder andere She Will en het officieuze titelnummer Shut Up enkele venijnige songs, die staan als een huis. Voeg daar een familieverpakking adrenaline aan toe en de eer om op zaterdagavond prime time eens flink te mogen uitpakken. Het kan haast niet anders of Savages gaat op Best Kept Secret heel wat nieuwe zieltjes aan de fanschare mogen toevoegen, alvorens een week later definitief door te breken op Glastonbury. Liefhebbers van het betere, beukende postpunkwerk, spits je oren alvast!