#Bassistloos - The Doors - Soul Kitchen (1967)
Simpele opdracht deze week, zeven groepen zonder bassist in de rangen.
Grappig. De supergroep, die officieel en tot de laatste dag van het bestaan geen bassist had, had er eigenlijk een stuk of twintig.
The Doors hadden zeer tegen de geest van die tijd geen bassist. Op concerten speelde Ray Manzarek alle baspartijen op het Fender Rhodesorgel met de linkerhand en de rechtervoet op de lage tonen, hetgeen hen onderscheidde van de rest van het sixtiesrockpeloton. Nochtans, de proloog van The Doors, Rick & The Ravens, had wel een bassist. Patty Sullivan speelde nog mee op vroege demo’s van Moonlight Drive en Hello, I Love You. Maar de bassist werd wandelen gestuurd, toen bleek dat de baspartijen op toetsen van Manzarek doeltreffender klonken. Maar in de studio was het een ander verhaal dan live en werden de beste bassisten in de business ingehuurd zoals topbassist Larry Knechtel van de studiotijgers The Wrecking Crew. Drummer John Densmore legt uit: “Larry Knechtel wasn't credited because he duplicated Ray's left hand bass lines exactly. He didn't record with us on the tracks, he overdubbed later. This was a time before moog synthesizers, and Rothchild felt (correctly) that Ray's lines needed more sonic punch from a string plucked in addition to a keyboard."
De lijn van geestbassisten werd de hele opnamecarrière doorgezet met Doug Lubahn (van Elektralabelmates Clear Light) en baste op zeven van de tien tracks op 'Strange Days'. Lubahn werd gepolst om vast lid te worden. In zijn eigen woorden: "One day Paul Rothchild and I were on our way to a 'Strange Days' rehearsal. He asked me if I would consider joining the Doors. He was also producing my band Clear Light. So it kind of offended me. It was like, 'What? You're working with my band and you want me to quit my band and join this band?' And so I said no." Hij zou blijven geestbassen op menige Doorsplaat.
Volgden nog: Kingsmenlid Kerry Magness, jazzbassist Leroy Vinnegar (Chet Baker, Sonny Rollins, Van Morrison), Harvey Brooks (Al Kooper, Bob Dylan, Miles Davis), Ray Neopolitan (Joe Cocker, Stevie Ray Vaughan, James Brown), Jerry Scheff (The Everly Brothers, Elvis Presley, Elvis Costello, Dylan, Roy Orbison, Richard Thompson) en dan nog een tros bassisten op de zogeheten non-Morrison albums: Wolfgang Melz (Marc-Almond Band), Willie Ruff (Dizzy Gillespie, Miles Davis, Leonard Cohen), Chris Ethridge (Flying Burrito Brothers, Gram Parsons, Linda Ronstadt), Charles Larkey (Myddle Class, Carole King) and Leland Sklar (James Taylor, Jackson Browne, Phil Collins) en nog wel wat. Behoorlijk indrukwekkend voor “een groep zonder”.