#Bassistloos - Sleater-Kinney - Jenny (2014)

Simpele opdracht deze week: zeven groepen zonder bassist in de rangen.

Niet enkel betreft het hier drie gedreven dames, ze doen het ook zonder bas en de regels van de rock lappen ze driewerf aan de laarzen. Gitaristen Tucker en Brownstein losten dit op door de gitaren anderhalve toon lager te stemen in de zogeheten Db-stemming, waardoor het geheel alsnog dieper klonk en men de bas nauwelijks mist. Tucker: “We have a growing joy in playing with the conventions of the rock tradition as part of the reason for this. We listen to a lot and are knowledgeable about what's gone before. We're just not very interested in regurgitating it."

Heerlijk rampetampen met dit all-female punkrocktrio uit indieland, ontstaan als zogeheten riot grrrl-band of omschreven met een nog lelijkere term: queercore. Ontstaan in 1993 en consistent aan de weg timmerend in de marge van het alternatieve circuit hebben ze toch een trouwe fanbase bij elkaar gesprokkeld, geholpen door opvallende voorprogramma’s van onder meer Pearl Jam. Na een korte tussenpauze doken ze in 2011 terug op via de cult sketchshow 'Portlandia'.

Jenny is de sleeper en afsluiter van onze favoriete Sleater-Kinneyplaat 'Dig Me Out' uit 1997. Hetgeen ons ook enorm charmeert, is dat de volledige Sleater-Kinney in 2000 als begeleidingsband fungeerde, toen Robert Forster en Grant McLennan The Go-Betweens nieuw leven inbliezen op 'The Friends Of Rachel Worth'. En Corin Tucker zong ook mee op Hard Sun met Eddie Vedder op de soundtrack van 'Into The Wild' (2008).