#Bassistloos - Japandroids - The House That Heaven Built (2012)

Simpele opdracht deze week: zeven groepen zonder bassist in de rangen.

Nog eens een rampetampegitaargroepje dat onder de radar vliegt, maar hier altijd, zo ergens residerend tussen The Hold Steady en The Replacements, onder de naald scoort. Twee man slechts uit Canada: een drummer (David Prowse) en een zanger-gitarist (Brian King) met bakken overgave en dynamiek. Ook live licht sensationeel en zeer actief tussen 2009 en 2013: zomaar eventjes vijfhonderd shows in vierenveertig landen.

Half classic rock en half punkrock, een vreemde eigenzinnige mix van Tom Petty en Hüsker Dü of Bruce Springsteen en The Replacements en - drumroffel - zonder basgitaar. Maar de sound is zo dynamisch overweldigend dat je het niet eens doorhebt. Luister naar The House That Heaven Built en knipper met de ogen. Rauw, ongezouten en heerlijk!

Pitchfork orakelde destijds "a rapturous head-banger, requiring only one, oft-repeated hook of clearheaded subversiveness: 'And if they try to slow you down / Tell them all, to go to hell.' At first, Japandroids reminded me of music and a sensibility from my youthful wanderings: basement shows, photocopied zines, couches you only saw once. But seeing that sing-along made me think about how punk spirit, however you define it, is something that can't be relegated to the past. There will always be rock kids who go to a show wanting to be saved. In 2012, this was their anthem."

Slechts 3 lp’s ('Post-Nothing' (2009), 'Celebration Rock' (2012) en 'Near To The Wild Heart Of Life' (2017)), maar stuk voor stuk feestjes. En dat zonder bassist.