#bahFestivals - Woodstock

Hazo, u mist de festivals. We zijn benieuwd waarom. Is het de onmiskenbare geur van Dixi- of Toi Toi-toiletten? Zijn het de veel te dure, ongezonde snacks die u naar binnen werkt met lauw bier uit een plastic bekertje? Mist u het luidgeschreeuwde “Boeren!” op de camping om vijf uur ’s morgens? Bent u gewoon een varken dat graag door naar pis en bier stinkende modder kruipt?

En bent u het nukkige gedrag van miss Lauryn Hill al vergeten op Crammerock 2014? Was u, net als Trixie Whitley, niet pissed op wie enkel omwille van de regen in de tent kwamen schuilen op Leffingeleuren 2013? Ergerde u zich ook niet blauw aan het abominabele geluid op zowat de hele editie van Down The Rabbit Hole 2015?

Geef toe: u was gewoon blij dat u niet op onderstaand festival aanwezig was!

Woodstock is nog legendarischer dan Monterey Pop Festival uit het vorige stukje, maar vond dus twee jaar later plaats. En wat ging er niet mis behalve een paar onvergetelijke shows (waarvan eigenlijk alleen zij, die dicht genoeg stonden, konden genieten en getuigen)?

De zeventienjarige Raymond Mizsak was daar niet bij. Hij werd de tweede dag van het festival doodgereden door een tractor, die een watertank met drinkbaar water aanvoerde voor de bezoekers van het festival, waarvan er velen door de omheining waren gebroken.

Al op dag één begon het te regenen. Er was maar één toilet voor achthonderddrieëndertig mensen op het festival, er was bijna geen voedselvoorziening, de file naar het festival staat nog altijd in de top tien van ergste files ooit en er viel ook nog een drugsdode. En eigenlijk was het een wonder dat het er niet meer waren, want er werden zevenhonderdzevenennegentig bad trips gemeld. En dan hebben we het nog niet gehad over het tijdsschema dat compleet de mist inging, de vele kwetsuren aan de voeten (hippies droegen geen schoenen), enz.

De hippies, die niet naar Woodstock konden, gingen wellicht in december 1969 naar Altamont Free Festival, maar ook daar liep het fout. The Rolling Stones en the Grateful Dead traden op in het zonnige Californië op wat Woodstock West moest worden, maar Hells Angels, die eerder ook al de security verzorgden op andere festivals en betaald werden met bier, gebruikten nogal doorslaggevende argumenten om de vrede te bewaren: met afgezaagde biljartkeus en kettingen sloegen ze in op het publiek.

Toen Meredith Hunter bij het begin van de show van The Rolling Stones onder de invloed van LSD en metamfetamine iets te enthousiast en zwaaiend met een revolver naar voren drong, werd hij door de security doodgestoken. Het werd het einde van de vredevolle jaren zestig.

De editie van Woodstock 1999 verliep zo mogelijk nog rampzaliger. Iemand had het onzalige idee om de dertigjarige verjaardag van het festival van Love, Peace and Music te vieren met ninetiesbands als Korn, Limp Bizkit en Rage Against The Machine. Verrassing! De zaken liepen redelijk uit de hand: er werd brand gesticht op verschillende plaatsen, podia werden gevandaliseerd en er werden heel wat gevallen gemeld van seksuele agressie.