#Autobesognes - Prefab Sprout - Cars And Girls (1988)

Theo Maassen opperde ooit: “Als ik boodschappen ga doen, ga ik met de auto, omdat ik niet van die vieze uitlaatgassen in wil ademen.” Auto’s en aanverwanten in diverse geuren en kleuren krijgt u deze week voorgeschoteld.

Paddy McAloon en Prefab Sprout waren nooit beter dan op 'Steve McQueen' uit 1985, de ongelofelijk mooie plaat, die ze met Thomas Dolby opnamen. Maar de grootste hits scoorden ze even later met 'From Langley Park To Memphis', waar de popsongs op zijn popst waren.

Het was ook met de promotour voor die plaat dat wij hen mochten aanschouwen in de Paradiso in Amsterdam. Het werk kwam daar in die omgetoverde kerk in alle subtiliteit en finesse machtig mooi tot zijn recht. Maar wat nog het meest verbaasde, was dat ze in sommige songs alle registers opentrokken en rockten als de beesten. Met name bij de The Golden Calf gingen de versterkers op elf en daverde de Paradiso op de grondvesten.

Cars And Girls werd door velen als een anti-rocksong beschouwd, die zogezegd een beetje de maling nam met The Boss. Niets was minder waar: “'Cars and Girls' isn't an anti-rock song. It's simply saying to Bruce Springsteen that his metaphor for everything ('life's a highway') just isn't big enough to include all the complexity and sadness in the world." Meer nog: het gerucht deed de ronde dat Bruce Springsteen van de song hield en het als een compliment eerder dan een belediging beschouwde.

De song was gebaseerd op het “life’s a bitch”-syndroom, waarbij de prettige dingen des levens vaak overschaduwd worden door de donkere: “But look at us now / quit driving / some things hurt more much more than cars and girls”. Monumentale popsong!