Arg, Gratuit Artistiek
Achtergrond
...'vergeet nimmer het u dat blazen sokken uw van zozeer u inhoud de zou en ,aankijken gaan "tekst" gegeven het tegen anders heel plots u Zou ?kent niet gelijke zijn taalgebied Vlaamse het in die schrijver eigenzinnig een van vinden vondst originele een het u Zou ?schrijven te voor naar achter van column hele een eens om zijn idee geweldig geen het Zou
...Of zou u het gewoon enorm vermoeiende onzin vinden om een tekst van achter naar voor te moeten lezen, om uiteindelijk te concluderen dat u 'm even goed links had kunnen laten liggen? Nochtans, in de zogenaamd "alternatieve" muziek is het een aanvaard en bejubeld stijlfiguur: dwarsliggen óm dwars te liggen, in de hoop zich ietwat interessant te laten bevinden.
Ware muziek te vergelijken met schilderkunst - en tot op zekere hoogte is dat zo - dan zijn veel alternatieve groepjes te vergelijken met derderangs landschapsaquarellisten met een half jaar avondschool in de plaatselijke parochiezaal als opleiding. Maar omdat zij beseffen dat een uit onkunde ietwat uit perspectief getrokken landschapje met obligate windmolen verre van interessant is, besluiten hun werken in stukken te snijden en/of met faecaliën te bestrijken om er aldus "alternatieve" kunst van te maken. Rrrrrraaaa-zend interessant. Niet? Neen. Ars Gratia Artis, de kunst om de kunst, dat mag. Gratuit artistiek doen, daar zou een straf op moeten staan: levenslang eenzelfde paar geitewollen sokken moeten dragen bijvoorbeeld.
Men moet consonanten beheersten om dissonanten op een effectieve manier te gebruiken. Men mag - moet! - het wezen van de muziek in vraag stellen, men mag verwondering opwekken en aandacht vragen. Neen aan de easy listening-liftmuzak en bij uitbreiding de gladjes verteerbare popmuziek! Maar het soort van dissonanten, stijlbreuken, tempowissels en vreemd instrumentarium waarvan menig would-be alternatief groepje zich heden ten dage bedient is ondertussen al even gladjes, voorspelbaar en makkelijk verteerbaar als de meest gladde pop.
Muziek evolueert, en gelukkig maar. Er werden wenkbrauwen gefronst toen Elvis op z'n gitaar begon te slaan en negermuziek speelde. Toen The Beatles meer dan vier sporen nodig hadden om hun ideeën op band te zetten. Toen Bob Dylan elektrisch ging. Toen Jimi Hendrix z'n Marshall op 10 zette en z'n gitaar in brand stak. Toen The Sex Pistols alle twintig-minuten-synthsongs aan stukken reten met kettingzagen als gitaren. Toen Black Sabbath demonische zaken verklankte. Toen Nirvana het jong zijn een andere klank gaf.
Maar wij fronsen onze wenkbrauwen niet - je répète: NIET - omdat een bandje denkt speciaal te doen door gitaren te bespelen met de hamer, onderbroeken op hun hoofd te dragen, vijf drummers en drie bassisten in de bezetting te hebben, de zanglijnen achterstevoren af te spelen, of nummers van drie kwartier stilte te schrijven. Dat is niks nieuws, niks verbazends.
Waarmee wij tot ons punt willen komen, of liever onze smeekbede: bands aller landen, bezorg ons in 2009 alstublieft eens iets vernieuwends, ontwrichtends, markant en blijvend. Al was het maar één optreden of één plaat. In 2008 heeft u jammerlijk gefaald...