Archive '25'

RE:introducing

Badaboem. Een kwarteeuw staat Archive al op de planken. Dankzij zijn eigen psychedelisch popwereldje (dat aanving in de gouden triphopjaren van vorige eeuw), zijn die planken onderweg al eens beginnen wankelen, maar momenteel kan de band rond gouden spil Danny Griffiths en Darius Keeler toch een mooi cv van elf albums, wereldwijde erkenning en een fanbasis van meer dan diriehonderdduizend Facebookvolgers voorleggen.

En dat viert dit Londense gezelschap natuurlijk. Met een auditief carrièreoverzicht van vier albums ofte drieënveertig tracks, enkele nieuwe nummers en een knoert van een begeleidend documentatie- en fotoboek van honderdtweeënzestig pagina’s dik. Vooraf aangekondigd door een mysterieus filmpje op YouTube natuurlijk.

“You’re tearing me apart / Crushing me aside”, zo vangt dit magnum opus aan. Meteen met het emotionele mes door het hart in een fantastisch, melodramatisch Again (met die legendarische, bluesy mondharmonicasolo!). En zo stapt het gezelschap ver terug in de tijd. Vanaf het hiphoppende en trippende Londinium langzaam maar zeker naar het nieuwe millennium richting huidige progrock- en psychedelicastatus. Want wie Archive een beetje gevolgd heeft doorheen haar reis, weet dat de band houdt van lange, epische songs met borrelende instrumentale passages, wegdraaiende effecten en moderne Pink Floydknipogen.

En dan hoef je niet te schrikken dat tracks als Controlling Crowds, Heart Beats of Lights met respectievelijk tien, veertien en achttien minuten rond de oren slaan met kerkorgel, percussie, openscheurende gitaarpartijen of een stevige dosis intimiteit versus extravertheid. En tegelijkertijd pakt Archive ook zonder schroom uit met zachte ballades als Distorted Angels of opvolger Bright Lights op piano en met softe elektronica. Kwestie van het schip de hele tijd mooi in het midden te houden. Blij trouwens wanneer Holly Martin met haar zacht strelende vrouwenstem de micro overneemt om End Of Our Days in te luiden. Of wanneer nieuwe single Remains Of Nothing de verwachtingsvolle rockgroove door niemand anders dan Band Of Skulls laat inspelen. De overige zeven nieuwe songs (met ondermeer Steve Mason van The Beta Band), mag u trouwens zelf ontdekken.

‘25’ is dus niet enkel een fantastisch overzicht van de richesse van het oeuvre van dit gezelschap of een reis doorheen de tijd, maar ook een evenwichtig geluidsdocument dat vele uren luisterplezier garandeert. Meer nog, deze verzamelaar trapt niet in de val van overdaad en bombast die de laatste releases van de band wat typeren. Tenzij je drieënveertig tracks wat overdreven vindt natuurlijk. Dan kom je met een “light” versie van zo’n zesentwintig tracks ook al een eind.