#Amerika John Cougar Mellencamp - R.O.C.K in the USA (1985)
Om de Amerikaweek ietwat luchtig af te sluiten, een fijne ongecompliceerde rampetamper met een eresaluut aan de Amerikaanse 60’s rock van John Cougar Mellencamp. Een eresaluut aan de likes van o.a. Jackie Wilson, Martha Reeves, Mitch Ryder, Bobby Fuller en James Brown.
R.O.C.K. in the USA heeft als ondertitel dan ook compleet terecht "A Salute to '60s Rock", en ondanks het gevoel van Mellencamp dat "ik niet denk dat mensen een idee krijgen van waar het nummer over gaat, dus ik moet het niet erg goed hebben gedaan" werd het nummer een dikke hit.
Het vertelt het verhaal van hoe rock-'n-roll ontstond in Amerika, en hoe die muzikanten niet bang waren om persoonlijke risico's te nemen omwille van hun muziek en nog steeds een sterke invloed hebben op de volgende generaties, waaronder Mellencamp, die zingt: "[Ze] vulden ons hoofd vol dromen, zetten de wereld op zijn kop."
Toen hij opgroeide, luisterde Mellencamp naar AM-radio in een tijd dat hetzelfde station een mix van stijlen zou draaien, waardoor hij op jonge leeftijd kennismaakte met rock, folk, soul en R&B. John Mellencamp bracht in 1985 R.O.C.K. in the USA uit op zijn achtste lp 'Scarecrow'. De plaat piekte op # 2 in de VS, met drie Top 10-hitsingles, waarvan dit de grootste was.
Het algemene thema van het album is het verval van maatschappelijke fundamenten op het platteland van Amerika, maar dit nummer wijkt af van dat thema. Verre van satirisch is Mellencamp van plan een treurige VS te portretteren die langzaam van binnenuit is opgegeten door de industrieën die hebzucht vervangen door de American Dream, maar R.O.C.K. in the USA druiste zo in tegen het emotionele profiel van dit album dat Mellencamp het bijna van de plaat af gooide.
Rolling Stone plaatste 'Scarecrow' bij het recenseren van hun "100 beste albums van de jaren tachtig" op nummer 95 en meldde dat de band van Mellencamp de maanden voorafgaand aan de opnames had doorgebracht om vertrouwd te raken met het rockrepertoire uit de jaren '60, oefenend in wat vroeger een hondenkennel was bij het huis van Mellencamp.
Over deze tijd zei Mellencamps gitarist Larry Crane: "We hebben een heleboel van die bands die je op tv ziet adverteren met alle oude liedjes erop, en God, we hebben alles geleerd." Mellencamps interesse in het herscheppen van de klanken van de hoogtijdagen van rock-',-roll heeft zijn hele carrière overspannen; in 2009 nam hij nummers op voor het album 'No Better than This' uit 2010 in de Sun Studios (in de voetsporen van Elvis) en andere historische locaties.
De opnametechnieken die voor dit album zijn gebruikt, zijn doelbewust rauw in een poging om opnieuw contact te maken met zijn roots, een weerspiegeling van Mellencamps ideologie van "Echte muziek, voor echte mensen!". De instrumentale break in het nummer is opvallend. Mellencamp zegt dat de riff is overgenomen van de eerste hit van Neil Diamond, Cherry, Cherry.
Wanneer we het voor het eerst horen, wordt het gespeeld op een ocarina, een klein blaasinstrument van oude oosterse oorsprong, vermoedelijk 12.000 jaar oud, vaak gemaakt in de vorm van een vogel en gebruikt om zijn fluitzang na te bootsen. Dit is een knipoog naar het nummer Wild Thing van The Troggs, met een ocarina-solo.
In het nummer van Mellencamp wordt de riff vervolgens op gitaar en later op keyboards gespeeld, waarbij hij verschillende muzikale vormen doorloopt die populair zijn in de rock uit de jaren '60. Tijdens een concert nam Mellencamp tijdens deze sectie vaak een fan mee het podium op om samen te dansen. Heerlijk nummer, simpel….