#Alcohol - Teenage Fanclub - Alcoholiday (1991)
Drank. Alcohol. Soms plezierig, soms vervelend, vaak stof voor een straf liedje. Een weekje van licht beneveld tot zwaar in de goot.
Veel dichter bij Big Star kan je bijna niet raken dan met Alcoholiday. Al van in de intro word je zalig meegezogen in een heerlijke gitaarmaalstroom en dito koortje. Geen toeval dus dat je op het wereldwijde web een versie kan terugvinden van Alex Chilton, die het nummer covert, nota bene begeleid door de fannies zelve. Zoek en gij zult vinden.
Van het derde album van Teenage Fanclub, 'Bandwagonesque', uit 1991 en die kostte een belachelijke tienduizend pond (ongeveer tweehonderdvijftig euro). Benevens de gouden standaard van de powerpop-revival uit het begin van de jaren negentig was 'Bandwagoneque' op zijn eigen manier evenzeer een maatstaf voor platen als 'Nevermind' van Nirvana en 'Loveless' van My Bloody Valentine. Hoewel het niet de strijdkreet van de eerste was noch de revolutionaire sonische doorbraak van de laatste, luidde het tweede album van Teenage Fanclub toch de terugkeer van melodie en vakmanschap in, gekoppeld aan energie en spirit - kenmerken van veel van de grootste rock-'n-roll uit het verleden.
Hoewel de gloeiende harmonieën, luie liedjes en krakende gitaren eindeloze vergelijkingen met vintage Big Star opleverden, is 'Bandwagonesque' in elk opzicht een product van de eigen tijd: het dikke, grungy geluid van het debuut 'A Catholic Education' van de Fannies blijft intact voor juweeltjes als What You Do To Me (misschien wel het briljantste, simpele liefdeslied ooit geschreven) en het instrumentale Satan, terwijl de teksten van andere opvallende momenten als Star Sign en Alcoholiday een laissez-faire-ironie en bescheidenheid weerspiegelen.
Genie dat nog emblematischer is voor het moment in kwestie. Alcoholiday is een Normandisch lied, dat wil zeggen van de hand van Norman Blake. Het nummer wordt wakker met uitrekkende akkoorden, die rinkelend willen zijn, maar de inspanning zorgt ervoor dat een waziger gezichtspunt scherper in beeld komt, zoals iemand die wakker wordt uit een kater. De bas ploetert voort op de achtergrond, omdat het te verdomd moeilijk is om een gameface op te zetten en de echte wereld in te stappen.
Harmonieën zuchten. Er is weer een dag begonnen: “There are things I want to do / But I don’t know, If they will be with you”. De baslijnen van het nummer stijgen op in een schaalachtige progressie, om vervolgens na een paar dronken inkepingen terug te wankelen en de luisteraar/mede-samenzweerder/belijder te vragen: ”Listen, ever get the feeling that you’re taken by the hand and led a course you can’t command?” Vervolgens gaat het nummer verder met het in kaart brengen van een aantal van die koersen, om uiteindelijk te eindigen met de berustende conclusie: “Baby, I’ve been fucked already.”