Afscheidsbrief aan DJ Mehdi

Achtergrond

Het kwam als een schok. DJ Mehdi was er plotseling niet meer. En zoals zo vaak zoek je dan een manier om je verdriet uit te drukken. Dat kunnen tranen zijn. Of woede. Maar soms kan het ook gewoon met woorden.

Mehdi, lieve vriend,

Ik heb niet eens het recht om je zo te noemen, maar jij zou de laatste zijn die daar aan tilt. Twee kussen en een kamerbrede glimlach voor ieder die je pad kruiste. De gentlemen in town. Ze hebben hierboven echt geen smaak als ze geniale levensgenieters als jij te vroeg naar de hemel halen. Of net wel.

Want het is net daarom dat die zin "Toch niet Mehdi!" door mijn hoofd flitste. Je had ongetwijfeld nog dozen vol inspiratie staan, schappen volgestouwd ermee! Je was een blijvertje, ook al had je nooit een doorbraakhit. Nu blijf je voor altijd.

Ze zijn met weinig, zij met een Thomas Bangalterremix achter hun naam. Ze zijn met nog veel minder, zij die daar niet mee opscheppen. Zo was je namelijk niet, je gaf de tracks die een ep niet haalden liever gewoon weg op het internet. Liefde voor muziek heet dat dan.

De manier alleen al waarop je je laatste levensmomenten aan het doorbrengen was is veelzeggend. Je had een klein verjaardagsfeestje opgezet op dat stomme Parijse dak voor je allerbeste vriend, Henry. Die tweette achteraf dat jullie nog aan het schaterlachen waren een halve seconde voor "het" gebeurde.

Die tweets. Je zou ze vervloeken op dagen als die van gisteren. Toch waren ook die frappant: van topdj's, die bekennen dat je hen oppepte net voor een optreden afgelopen weekend, ook al stonden ze stijf van de stress, tot je nooit uitgesproken levensleuze:  geniet van vandaag, morgen kan het gedaan zijn.

Al je "bro's" zijn er het hart van in. Brodinksi, A-Trak, Chromeo, ... De wereld hoort enkele weken niets van hen. Op die wereld zal dit weekend overal in zowat elke dj-set een plaat van jou te horen zijn. Hypocriet, maar liever zo dan niet.

Jij snapte het, mec. Hoe gelukkig te leven.

Tu vas nous manquer.