AFF 2013: een goed bewaard geheim

Achtergrond

In de schaduw van de schachten van de prachtig gerenoveerde mijnsite C-Mine in Genk gaat dit weekend opnieuw één van de sympathiekste festivals van het land door. Het Absolutely Free Festival is met zijn spotprijs, gezelligheid en zijn door fijnproevers samengestelde affiche misschien wel het best kept secret van onze festivalzomer.

Het gelukzalige gevoel dat we dit jaar overhielden aan het Nederlandse Best Kept Secret-festival, ondervonden we vorig jaar toen we voor het eerst afzakten naar Genkse AFF. De locatie is misschien niet zo idyllisch, maar het achterliggende idee is hetzelfde: een festival georganiseerd door vrijwilligers die vanuit het oogpunt van een festivalganger het anders en origineler aanpakken dan de traditionele festivals. Met spontane rapbattles, een vrij podium voor groot en oud maar ook met een uitgekiende muzikale strategie.

Zo ontdekten we vorig jaar Dans Dans, Pomrad en BRNS, zagen we de prille klasseflitsen van Float Fall en Lili Grace, genoten van de gitaren van Fence en Wolf People en zagen we Dez Mona in bloedvorm hun toen nog te verschijnen nieuwe plaat brengen. Kortom, een meer dan aangename verrassing.

De inkomprijs is nog steeds even portefeuillevriendelijk: je kan drie lege batterijen deponeren aan de ingang of een bijdrage van 3 euro leveren die naar Natuurpunt gaat. Voor die spotprijs krijg je creatief samengestelde muzikale puzzel, met heel wat leuke ontdekkingen en een pak bands die tijdens de festivalzomer niet al te vaak aan het werk kan zien.

Absolutely Free start traditiegetrouw al op vrijdag met een feestje. Daarvoor huurt de organisatie dit jaar een team van anciens in: Red D, Tomaz en Dj Pierre zijn stuk voor stuk ervaren nachtraven van het Belgische uitgaansleven en daarbovenop komt technolegende Derrick May (vorig jaar op het hoofdpodium van Tomorrowland) plaatjes draaien tot de zon opkomt.

Toch loop je beter niet tegen een kater aan, want het loont de moeite om zaterdag op tijd af te zakken naar Genk. AFF laat enkele bands van de ‘Hasseltse Rock-academie’ hun eerste festivalmomenten beleven. Dat het in Vlaanderen bruist van het talent, hoeft niet meer bewezen te worden, en afgaande op wat er op hun soundclouds rondzweeft, zou je wel eens aangenaam verrast kunnen worden. 

Twee bands die rond de middag spelen hebben we met stip aangeduid op ons schema. Reiziger, de groep van Geert Plessers (Confuse The Cat) vierde recent nog zijn comeback met het onderschatte ‘Kodiak Station’. Hun minder conventionele indiesound vond vorig jaar hun weg naar verschillende podia waaronder dat van Pukkelpop, dit jaar zijn ze enkel te zien nu zaterdag, een buitenkansje dus.  Daarnaast is er Paon, een gloednieuwe project uit Wallonië met een fris poprockgeluid. Voer voor fans van Balthazar en Phoenix.

Iets geheel anders is de sound van Syndrome, die even pikzwart is als de steenkool die in de nabij gelegen mijnen naar boven werd gehaald. Het solo-project van Amenra-gitarist Mathieu Vandekerckhove maakte dit jaar indruk op ons als voorprogramma van The Black Heart Rebellion, iets wat hij onlangs nog eens over deed bij het concert van Neurosis in Antwerpen. VandeKerckhove maakt donkere uitgesponnen soundscapes,  die strak staan van spanning en intensiteit.

Gitaarliefhebbers mogen zeker The Sha-La-Lee’s niet missen, de nieuwe Limburgse band met Dave Schroyen (ex-Vandal X en Millionaire) en Cedric Maes (The Sore Losers). Een combinatie die vonken gaat geven. Een vreemd buitenbeentje is Condor Gruppe, dat bestaat uit leden van White Circle Crime Club, Flying Horseman en Creature With The Atom Brain. Condor Gruppe werd beïnvloed door Italiaanse soundtracks van de jaren ’70, iets waar ze in Genk wel oren naar zullen hebben.

Ook de buitenlandse afvaardiging is indrukwekkend. Met Vondelpark wist AFF een van de revelaties van Pukkelpop 2012 te strikken. Het Londense trio tovert met warme elektronica en drijft op een Café Del Mar-wolk die rakelings langs Jamie Woon en James Blake scheert. Verder wist het Franse Concrete Knives ons dit jaar al te bekoren op Les Nuits Botanique met indiepop die aan Intergalactic Lovers doet denken. Later op de avond is er ook nog het in blogland redelijk gehypte Toy, Britten die met hun sombere postpunk door het leven zouden kunnen gaan als de broertjes van The Horrors.

Hoofdact dit jaar is Girls Against Boys. De generatiegenoten van dEUS, Morphine en Fugazi zijn helemaal terug want vorige week raakte bekend dat de heren op 24 september een nieuwe EP The Ghost List uitbrengen. Hun typische indie/post-hardcore-sound met twee basgitaren staat live ook nog als een huis, dat ondervond onze redactie eerder dit jaar in Brussel. Girls Against Boys doet bovendien deze zomer slechts 2 festivals aan, het optreden zaterdagavond is dus redelijk exclusief.

Wie na de concerten nog wil doorzakken krijgt twee keuzes voorgeschoteld: enerzijds een rockfeestje met de Hindu Night dj’s, anderzijds kan je je benen strekken bij Ninjato, een ontdekking van Kurt Overbergh van de AB, die gemaskerd en al een obscure mix serveert van postdubstep en elektro. Wie al een eerste kennismaking wil: Poppunt maakte onlangs deze leuke video met Ninjato in zijn repetitiekot.

Al het bovenstaande krijg je dit weekend in ruil voor slechts drie(!) batterijen. Redelijk uniek in een wereld waar de prijzen voor concerten op hol zijn geslagen.