Absolutely Free Festival 2015: de generatiekloof
Achtergrond
Ze moeten het nu maar eens bewijzen, de jeugd. Of ook nog: die oudjes kunnen het verdomme ook nog. Allemaal uitspraken die dit jaar (en andere jaren trouwens ook al) helemaal van toepassing zijn op de affiche van het Absolutely Free Festival.
De jonge wolven
Als uitsmijter toegevoegd aan AFF, maar daarom nog niet van minder belang: El Yunque. Ze nemen Swans en Lightning Bolt als voorbeeld bij hun shows. Dat zou al iets moeten zeggen, maar dan nog. Van elektronica zijn ze ook al niet vies, al is rammen op een besnaard instrument nog het liefst wat ze doen. Lekker uitwaaien dus op deze bende Hasselaars, die geen enkele reden nodig hebben om u en ons een muilpeer te verkopen.
Een thuismatch, als het ware, maar ook weer niet. Want de thuisbasis van Winterslag ligt in Gent, alwaar Rolf Verresen, ooit nog Yuko en een resem andere bands, een aantal muzikanten rond zich verzamelde en daarmee een frisse indiepopsound wist te realiseren. Maar verkijk je niet op dat indiepopgedoe, want onder hun invloeden vind je evengoed Slint en Karate terug. Intussen hebben ze een eerste plaat klaar en daaruit zal uiteraard met de nodige gretigheid worden geciteerd. Wij staan intussen alvast te popelen.
Niks te maken met de band zonder voorzetsel, laat dat duidelijk zijn. En ook de muziekstijl is niet meteen wat deze twee Bergenaars in gedachten hebben en hadden. Gedanst mag er dan wel weer worden, maar dan op de ruwe, bluesy tonen van hun songs. De ene keer flinterdun, de volgende keer zwaar behaard en opdoemend uit de krochten van de Henegouwse mijnschachten. La Jungle wordt één van die optredens, die gaan blijven hangen en waarvan wij er op AFF al meerdere hebben gezien. Daar kunt u van op aan.
De oude garde
Met Wire heeft AFF een bende oude vossen te pakken die misschien wat haren zijn verloren, maar zeker geen streken. Wire kwam op in volle punkblitzkrieg, maar was al van bij het begin veel meer dan een punkband. Het experiment in de ultrakorte songs van debuut 'Pink Flag'? Daar kon geen Sex Pistol-bollock aan tippen. Sindsdien plantte Wire zijn vlag bij elke plaat op een ander domein. Op zijn meest recente album, dat in april verscheen, jaagt de band zijn inventieve melodieën door een dichte mist van geluid. Harpooned is zelfs een dijk van een shoegazenummer. Wire geeft en neemt dus. Al zullen ze op AFF vooral geven: uppercuts aan het publiek, en inspiratie aan de welpjes op de affiche. Zoals Wire al bijna veertig jaar doet dus.
Iets jonger dan hoger genoemde Nestors, maar toch ook al ruim tien jaar bezig is Archie Bronson Outfit. Vorig jaar nog speelden ze op Les Ardentes en Rock Herk, maar dit jaar is het opvallend stil rond de band. Het doet ons dan ook enorm veel plezier om hen nog eens aan het werk te zien. Want de shows van dit bonte gezelschap durven al eens uit de hand lopen. Dan hebben we het over scheef en schots lopende, muzikale uitspattingen, maar ook over naakte dansers op het podium. Wel constant bij deze band is de kwaliteit en de garantie op dansbare punk of indiedance, die ze steevast hoog in het vaandel dragen. Dat zal in Genk vast niet anders zijn.
Of Peter Broderick onder de noemer “oude garde” past, daarover valt te redetwisten. Hij is immers nog altijd maar zevenentwintig jaar oud. Maar muzikaal heeft hij al één en ander meegemaakt, geproducet, uitgebracht en veroorzaakt. Het is immers geen toeval dat Nils Frahm een nummer aan deze jongeman opdroeg. Violist, gitarist en zanger, maar ook de banjo, de mandoline en de zingende zaag zijn hem niet vreemd. Hij houdt van klassiek, maar weet dat ook altijd voor een popgezind publiek spannend te houden. De stroom aan releases, die hij blijft uitbrengen, is immens en het wordt dan ook een beetje koffiedik kijken wat het publiek zal voorgeschoteld krijgen in Genk. Maar dat het uniek wordt – zoals altijd het geval is bij Broderick – dat staat hemelhoog vast.
Absolutely Free Festival vindt plaats in Genk op 7 en 8 augustus.