65daysofstatic - 'The Fall Of Math'

Achtergrond

Afgelopen najaar bracht 65daysofstatic haar zesde langspeler uit, het naar ons idee wat al te sereen voortkabbelende 'Wild Light'. Nu viert de band haar tienjarig jubileum met een feestelijke heruitgave van 'The Fall Of Math', de succesvolle debuutplaat waarmee 65daysofstatic in 2004 onmiddellijk doorbrak als één van de meest accurate, muzikale vertolkers van het sentiment na 9/11. Wat heet; het album klinkt jaren na dato nog verdomd actueel en bemoedigt tegelijkertijd hernieuwde belangstelling naar de hoogtijdagen van de postrock aan het begin van dit millennium.  

Over dat genre hebben we al vaker ons licht laten schijnen. Of het anno 2014 nog levensvatbaar is, een in de popcultuur schijnbaar almaar terugkerend, existentieel thema, doet voor het moment even niet ter zake. Wanneer we 'The Fall Of Math' draaien, keren we terug naar de roerige oorlogsjaren onder Bush, toen het woord "episch" nog geen inwisselbare term was, en 'Hail To The Thief', 'The Earth Is Not A Cold Dead Place', en '( )' binnen werden gehengeld met KaZaA of Limewire.

Het Noord-Engelse viertal sloeg destijds in als een bom. Mede doordat het er van meet af aan een flinke livereputatie op nahield. In die beginperiode speelde de band talloze optredens, die steevast de haren recht overeind deden staan. 65daysofstatic - dat werd onmiddellijk duidelijk - was een stuk opzwepender dan we tot dan toe gewend waren van harde, maar stoïcijnse bands als Mogwai, Explosions In The Sky of Mono. Veel zenuwachtige tempowisselingen, bezwerende piano-akkoorden, duistere veldopnames. En dan natuurlijk die glitchy beats – geen drums, beats! - waarvan je soms niet wist of ze nu gewoon uit de computer of werkelijk uit de armen van drummer Rob Jones tevoorschijn kwamen.

Tijdens nummers als Retreat! Retreat!, This Cat Is A Landmine en het titelnummer komt het allemaal weer naar boven. 'The Fall Of Math' laat zich luisteren als toekomstmuziek – idyllisch, maar ook onheilspellend. De relevantie van deze heruitgave is dan ook deels toe te schrijven aan de nostalgie die het album opwekt naar de tijd dat niemand ooit nog van zoiets als drones gehoord had. Net als een groep als Godspeed You! Black Emperor heeft 65daysofstatic haar engagement nooit onder stoelen of banken geschoven. Urgente muziek in de meest eerlijke zin van het woord. En op The Last Home Recording horen we in retrospectief nu veel duidelijker een band die morgen wereldwijd concertzalen zal veroveren.

Maar dan het bonusmateriaal. Natuurlijk: de 'Hole'-ep en de single Retreat! Retreat!, die hier opeengehoopt als extra verschijnen, waren al tijden niet meer te verkrijgen. Het is evenwel niet moeilijk te begrijpen waarom de nummers in kwestie het album niet hebben gehaald. Exemplarisch is het pompeus getitelde The Major Cities Of The World Are Being Destroyed One By One By The Monsters, een alle richtingen uit schietende, maar tegelijkertijd kant noch wal rakende track die duidelijk maakt dat de band in 2004 de elektronica en gitaren nog niet altijd even subtiel wist te combineren. We nemen het voor lief, net als het gegeven dat het nummer Hole in identieke versie op cd twee nogal overbodig is.

'The Fall Of Math' is een romantische plaat die 65daysofstatic live altijd gekoesterd heeft. Misschien is het zelfs hun beste. In elk geval druipt een decennium verder de energie er nog af, en staat ook het decor nog op zijn plaats.

65Daysofstatic speelt op 19 juli op Dour, op 22 juli op Boomtown in Gent en op 19 september op Incubate, Tilburg.