#1984 - The Smiths – What Difference Does It Make
1984 was een bijzonder (overgangs)jaar, waarin we langzaam maar zeker het new wavejuk afgooiden voor meer gitaargerichte groepjes, waarvoor ook de rest van de wereld duidelijk klaar was. Pop met een hoog twanggehalte, het mocht weer. De eighties omarmden opnieuw de geest van de sixties. Of zoiets.
Werkelijk één van die lifechanging songs die met de impact van een halve neutronenbom ons adolescente brein gek maakten. We kregen er niet genoeg van en spoedden ons steevast naar WH Smith, de Engelse boekenwinkel op de Adolphe Maxlaan in centrum Brussel want de New Musical Express kon ook al niet zwijgen over de nieuwe Britsensatie en we hadden de walkman en dit nummer op endless repeat.
What Difference Does It Make? werd rond november 1982 al geschreven als één van de eerste nummers van The Smiths. Het werd ook de eerste toptwintighit, maar zanger Morrissey was erg misnoegd over het nummer en noemde de tekst "nogal beschamend": "What Difference Does It Make is musically interesting but lyrically it is very...Simon Le Bon [Duran Duran]. I find the lyrics facile and mildly embarrassing. Otherwise it's a majestic pop melody by Johnny and, ironically, had the lyrics indeed been penned by Simon Le Bon, I would probably cover it! As it is I'd feel too ashamed."
Morrissey was dan weer wel tevreden met het resultaat van een radiosessie met John Peel uit mei 1983. Maar het bleef één van de paradepaardjes op het titelloze debuut, dat ze - het is hier al vaak genoeg verteld - met veel branie en overgave presenteerden aan een lam geslagen publiek op het Breekendfestival in Bree, ondergetekende incluis.
Op de oorspronkelijke hoes van de single stond een foto van de acteur Terence Stamp op de set van de film 'The Collector' uit 1965, waarop hij lachend een zak chloroform vasthoudt. Omdat Stamp het gebruik van de afbeelding niet toestond, werd een nieuwe hoesfoto gemaakt, waarop de oude hoes wordt nagespeeld door Morrissey met een glas melk in de hand. Uiteindelijk gaf Stamp toch toestemming en werd de originele foto weer gebruikt.
Eén van onze favoriete openingsregels: “All men have secrets and here is mine, So let it be known / We have been through hell and high tide, I think I can rely on you”.