#1984 - Prefab Sprout - Don’t Sing

1984 was een bijzonder (overgangs)jaar, waarin we langzaam maar zeker het new wavejuk afgooiden voor meer gitaargerichte groepjes, waarvoor ook de rest van de wereld duidelijk klaar was. Pop met een hoog twanggehalte, het mocht weer. De eighties omarmden opnieuw de geest van de sixties. Of zoiets.

Paddy McAloon en Prefab Sprout zullen voor immer en altijd vooral verbonden blijven met 'Steve McQueen', het meesterwerkje uit 1985. Meer nog, het "gewicht" van die plaat is ook een beetje de molensteen van hun carrière gebleken. Want hoe hard ze ook hun best deden, het was nooit meer genoeg. Ondanks het feit dat er met groep zowel als solo op elke plaat weer kleine wondertjes gebeurden, was het altijd weer 'Steve McQueen' waaraan alles afgemeten werd.

Maar voor 'Steve McQueen' was er in 1984 ook nog een fantastisch debuut. 'Swoon' kwam als een zucht frisse lucht door de radio gedwarreld. De eerste song, die ons bereikte, was ook het eerste nummer op 'Swoon'. Don’t Sing, de frisse single, was gebaseerd op 'The Power And The Glory', het verhaal van Graham Greene. Thomas Dolby, die het meeste materiaal voor hen produceerde vanaf 'Steve McQueen' was dol op de song: “An example of the "literary escapism" I was fascinated by in many of their songs, saying "it was like reading a book but trying to simultaneously piece together a musical puzzle”.

Zanger McAloon vond achteraf dat het nummer te veel woorden bevatte: "It's still a favourite, but if I could do it over again, I would make it more concise. Besides that my vocals aren’t great, I didn’t know much about recording.” Paddy McAloon was nooit tevreden over het eindproduct, maar Don’t Sing was een radiofeestje iedere keer het passeerde.