#1984 - Lloyd Cole & The Commotions - Speedboat
1984 was een bijzonder (overgangs)jaar, waarin we langzaam maar zeker het new wavejuk afgooiden voor meer gitaargerichte groepjes, waarvoor ook de rest van de wereld duidelijk klaar was. Pop met een hoog twanggehalte, het mocht weer. De eighties omarmden opnieuw de geest van de sixties. Of zoiets.
Een breath of fresh air uit de Schotse highlands, meer bepaald uit Glasgow
De single, die één van de beste debuutplaten van de jaren tachtig voorafging, deed het beste vermoeden: Perfect Skin en de lp, die volgde, klonk in onze oren als een heuse greatest hits, de ene fijne toptune na de andere. We lieten er destijds geen gras over groeien, 'Rattlesnakes' kwam uit in oktober en we zongen hem binnen de week mee en goed twee maanden later, 5 december, stonden we al op de eerste rij in de Manhattan in Leuven voor de eerste continentale tournee. Van een Sinterklaasgeschenk gesproken.
We kiezen vandaag voor Speedboat, een onwaarschijnlijk spannend aangezette popsong die na bijna anderhalve minuut helemaal openbloeit. Ze klonken zo zelfverzekerd en overtuigd van het eigen gelijk, terwijl ze toch ook maar gemiddeld tweeëntwintig waren, Lloyd Cole & The Commotions. Als moderne blues zingende universiteitsstudenten met een hoge taalvaardigheid en een voorliefde voor slimme popmuziek van Velvet Underground of Television.
Speedboat is gebaseerd op de novelle met dezelfde naam van Renata Adler. Het is een atmosferische, broeierige song die na de intro naar een refrein lijkt te gaan, maar het stuk blijft eerst nog instrumentaal en wordt pas later vocaal ingevuld. Groot voorbeeld Leonard Cohen krijgt een namecheck: “Some say that they od'd on leonard cohen / Well I can see that river whenever I think about them / The river is cruel and the water is deep and blue / I was working then on my great unfinished novel.” Mooie tekst voor een perfecte song. Of zoals Marc Mijlemans in zijn Humo-recensie opperde: “Cole, een fraai geschapen jongemens (wantrouwen! afgunst!) heeft, in samenspraak met The Commotions, een uitstekende debuutelpee afgeleverd, via vele luchtbruggen verbonden met het rijke verleden en gedreven door een warme harteklop”
Ook vandaag klinkt 'Rattlesnakes' zoals hij bedoeld was: als een regelrechte klassieker.