1979 – Ian Dury scoort zijn enige nummer-één-hit

Flashback

Het moet één van de meest onwaarschijnlijke hits geweest zijn en toch is dat ene nummer gewoon onweerstaanbaar, ook veertig jaar later.

In april 1977 werden de demo's voor wat uiteindelijk 'New Boots And Panties', het vermaarde debuut van poliopatiënt Ian Dury, zou worden, opgenomen in de Alvic Studios in Wimbledon. Daarbij speelde Dury zelf ook nog drums en nam Chaz Jankel zowel bas, gitaar als piano voor zijn rekening. Tijdens die opnames maakte Dury ook kennis met bassist, Norman Watt-Roy en drummer, Charley Charles, die later deel gingen uitmaken van wat The Blockheads zouden worden.

Een week later trok de hele band dan The Workhouse in, een studio in Londen, eigendom van Manfred Mann en van het management van Ian Dury. Indien de opnames gebeurden als de studio niet in gebruik was, kostte het hen dus niets. De productie was in handen van Pete Jenner, Rick Walton en Laurie Latham, hoewel die eerste “niet veel meer deed dan joints rollen”. De controlekamer lag hoger dan de opnameruimte, waardoor Dury, die op zijn zevende polio had gekregen, amper die controlekamer kon bereiken en dus alles beluisterde met een hoofdtelefoon.

Sex And Drugs And Rock & Roll was het eerste nummer dat werd opgenomen en Dury wou uiteindelijk niet – zoals toen een beetje de gewoonte was – dat de single terechtkwam op 'New Boots And Panties'. Daarna werd saxofonist Davey Payne, voormalig lid van Kilburn & The High Roads, Dury's vorige band, erbij gehaald samen met gitarist Ed Speight en Moog-speler Geoff Castle, die allen op korte termijn Chaz Jankels demo's/arrangementen moesten leren spelen.

In het kielzog van die single werd ook 'New Boots And Panties' een succes. Stiff! Records pikte de plaat op, toen zij toevallig kantoorruimte huurden onder die van het management van Dury. Een succesvolle tournee samen met Elvis Costello, Nick Lowe, Wreckless Eric en Larry Wallis was het gevolg. De volgende single, What A Waste, haalde zowaar de top tien.

Maar met een hele band op sleeptouw waren de opnames voor de volgende single niet meer zo eenvoudig. Producer Laurie Latham herinnert het zich als volgt: “I remember with Hit Me everybody turned up on the first day and it was bloody chaos in the studio, with all of them talking at once and equipment everywhere. They'd just come back off the road after doing an English tour, and everything was attuned to the road rather than the studio. The attitude towards me was along the lines of, 'Well, you're the bloke who records it, so you sort it out.'"

Er valt uiteindelijk nogal wat te beleven in die single: er is de seksuele ondertoon, flarden Frans en Duits, referenties naar plaatsen en – volgens Dury althans – een boodschap van geweldloosheid. Dury beweert dat de tekst drie jaar voordien werd geschreven, maar gitarist John Turnbull liet later uitschijnen dat de lyrics hoogstens een half jaar voor de opnames op papier werden gezet tijdens een tournee door de VS. In de studio paste Ian dan nog eens de tekst aan en werd "It don't take arithmetic" het veel krachtigere "It's nice to be a lunatic".

De muziek was geïnspireerd op een stukje piano aan het einde van Wake Up And Make Love With Me, de opener van 'New Boots', en werd geschreven tijdens een jamsessie van Jankel en Dury in een huurhuis in Kent. Dury toonde Jankel de tekst dan diezelfde namiddag. Daarna werd de rest van de band erbij gehaald en speelde Norman Watt-Roy de merkwaardige baslijn in. Latham zegt daarover: "I think Norman had just been to see Jaco Pastorius at the Hammersmith Odeon and that's where he got the idea to play like that." Vergeet trouwens ook niet de fantastische saxsolo van Davey Payne, die hier – zoals Dana Colley dat later zou doen in Morphines Super Sex – twee saxofoons tegelijkertijd bespeelde.

Uiteindelijk had Latham een hele hoop bedenkingen bij de opnames, gaande van een vreemd, weerkaatsend geluid ergens in de studio over de problemen met het verplicht live opnemen van de song, omdat er geen hokjes voorzien waren, tot de mix, die werd gedaan terwijl heel de band erbij zat.

Desondanks voorspelde Latham de track wel een plaats bovenaan de charts. En ook Chaz Jankel had al aan zijn moeder laten weten dat hij het nummer helemaal zag zitten. En inderdaad, Hit Me With Your Rhythm Stick werd volop gedraaid op de radio met als resultaat dat het nummer uiteindelijk op 27 januari 1979 YMCA van Village People verdreef van het hoogste plekje. Uiteindelijk werden er net geen miljoen exemplaren van verkocht in het Verenigde Koninkrijk. In België en de meeste, andere Europese landen schommelde de song rond de tiende plaats van de hitparade.