10 jaar Flip Kowlier
Achtergrond
De 'Best Of'', het is een trend waar we ook in Vlaanderen niet meer omheen kunnen. Het lijstje Vlaamse artiesten dat zo’n verzamelaar op de markt brengt, is eindeloos. De meerwaarde is helaas soms ver te zoeken. Zo ook bij ‘10 Jaar Flip Kowlier’. Dat onze favoriete West-Vlaamse zanger intussen een mooi oeuvre bij elkaar gespeeld heeft, wisten we al. Dat zet deze best of nog eens in de verf, maar het mocht gerust wat meer zijn.
Admiral Freebee, Arid, Bart Peeters, De Mens, Gabriel Rios, Zornik, het lijstje Vlaamse bands dat het laatste half jaar met een best of op de proppen kwam, is lang. Te lang. Niet dat wij a priori tegen verzamelplaten zijn, maar de meerwaarde is vaak ver te zoeken. Neem nu ’10 Jaar Flip Kowlier’, een cd waarop zestien nummers van Flip Kowlier verzameld zijn. Twee onuitgegeven songs daarop: De Grotste Lul Van ’t Stad en het nieuwe Geboren Voe Te Leven, de cover van Born To Be Alive. Heerlijke versie zonder meer, maar wat dunnetjes om als fan meteen naar de platenboer te rennen.
Daan heeft op ‘Simple’ nochtans een voorbeeld gegeven van hoe het wél kan. Een batterij songs uit het eigen archief verzamelen en intussen een heel ander arrangement geven. Daar doen we onze hoed voor af. Ook bij Flip Kowlier moet zoiets mogelijk geweest zijn, maar genoeg gezeurd: voor iemand die niet goed bekend is met zijn werk, is deze best of een gedroomde kennismaking.
Uiteraard zijn er de bekende singles Welgemeende, Min Moaten en In De Fik, die Kowlier groot gemaakt hebben. Maar er is meer: er zijn enkele, wat obscure songs die nooit op de radio te horen waren, maar die bewijzen dat de in Gent huizende West-Vlaming een rastalent is. Het donkere Geef Mie Een Glas bijvoorbeeld. Of het luchtigere Angelo En Angelique.
Het Izegemse dialect is al lang geen issue meer. Dat is volledig de verdienste van Kowlier die het ons vertrouwd in de oren heeft doen klinken. Kowlier mag terecht de peetvader van de moderne dialectpop genoemd worden. Hij effende het pad voor andere artiesten om ook in hun dialect te zingen. Nummers als Kwestie Van Organisatie en Bjistje In Min Uoft zijn ook gewoon ontzettend sterk. Later werk kan ons niet altijd even fel bekoren, maar als Kowlier op zijn jongste reggaeplaat iets heeft bewezen, dan is het wel dat hij ontzettend veelzijdig is. Zo zijn Zwembad en Mama (Nowo Homme Hon) niet zijn sterkste songs, maar ze lijken wel voorbestemd voor de radio.
Deze best of is dus een fijne plaat. Maar als we echt over het beste van Flip Kowlier spreken, dan horen er voor ons ontegensprekelijk ook liedjes van ’t Hof van Commerce bij. En ook de Turacover Als De Zomer Weer Voorbij Zal Zijn ontbreekt hier. Een herkansing over tien jaar?
15 maart 2012